19 Μαΐου

† Μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Πατρικίου καί τῶν σύν αὐτῷ ᾿Ακακίου, Μενάνδρου καί Πολυαίνου, τῶν μαρτύρων.

Εἶναι ἄγνωστος ὁ τόπος καταγωγῆς καί ὁ χρόνος τοῦ μαρτυρίου τους. ᾿Από αὐτούς ὁ ῞Αγιος Πατρίκιος, λόγῳ τῆς βαθιᾶς θεολογικῆς μορφώσεώς του, ἀλλά καί τοῦ ἔνθερμου ζήλου του πρός τή Χριστιανική πίστη, ἀναδείχθηκε ᾿Επίσκοπος Προύσσης, ὅπου βοηθούμενος ἀπό τούς πρεσβυτέρους ᾿Ακάκιο, Μένανδρο καί Πολύαινο, ἐκήρυττε τό Εὐαγγέλιο καί ἀγωνίσθηκε γιά τήν ἐπιστροφή ἀπό τήν πλάνη τῶν εἰδώλων πολλῶν ἀνθρώπων.

Αὐτό ὅμως ἐξόργισε τούς ἱερεῖς τῶν εἰδώλων, οἱ ὁποῖοι τόν κατήγγειλαν στόν ἄρχοντα ᾿Ιουλιανό τόν ῾Υπατικό, καί αὐτός μέ τή σειρά του διέταξε τή σύλληψή τους. ῾Ο ἄρχοντας προσπάθησε ἀνεπιτυχῶς μέ φιλοσοφικές συζητήσεις νά πείσει τόν Πατρίκιο καί τούς ἄλλους ῾Αγίους ὅτι ὁ Χριστός δέν εἶναι Θεός. ῾Ο ῞Αγιος δέν ἐδείλιασε καί μέ τή ρητορική του δεινότητα, τήν ἄριστη θεολογική του κατάρτιση καί τήν πλούσια ἁγιολογική του ἐπιχειρηματολογία ἀνέτρεψε ὅλα τά σαθρά ἐπιχειρήματα τοῦ ᾿Ιουλιανοῦ, ὁ ὁποῖος, βλέποντας τήν ἰδεολογική του συντριβή, τούς κατεδίκασε σέ θάνατο καί διέταξε τόν ἀποκεφαλισμό τους. ῎Ετσι οἱ ῞Αγιοι ἔλαβαν τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου καί εἰσῆλθαν στή χαρά τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Πούδη.

῾Ο ῞Αγιος Μάρτυρας Πούδης ἦταν συγκλητικός καί ἐμαρτύρησε τό 2ο αἰώνα μ.Χ. στή Ρώμη. ῾Ορισμένοι ἐρευνητές τόν ταυτίζουν μέ τόν ᾿Απόστολο Πούδη ἐκ τῶν ῾Εβδομήκοντα († 14 ᾿Απριλίου).

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Πουδενδιάνης.

῾Η ῾Αγία Μάρτυς Πουδενδιάνα ἔζησε τό 2ο αἰώνα μ.Χ. στή Ρώμη. ῏Ηταν θυγατέρα τοῦ ῾Αγίου Μάρτυρος Πούδη καί ἀδελφή τῆς ῾Αγίας Πραξίδος († 21 ᾿Ιουλίου). Διεμοίρασε ὅλο της τόν πλοῦτο στούς φτωχούς καί παράδοση ἀναφέρει ὅτι ἐμαρτύρησε σέ λικία δέκα ἕξι ἐτῶν τό 160 μ.Χ. Στήν τέχνη ῾Αγία ἀπεικονίζεται νά σπογγίζει τό αἷμα τῶν Μαρτύρων.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Καλοκερίου καί Παρθενίου, τῶν αὐταδέλφων.

Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Καλοκέριος καί Παρθένιος ἦσαν ἀδελφοί καί ὑπηρετοῦσαν, ὡς εὐνοῦχοι, στό παλάτι τῆς ῾Αγίας Τρυφωνίας († 18 ᾿Οκτωβρίου), συζύγου τοῦ αὐτοκράτορος Δεκίου. ᾿Εμαρτύρησαν γιά τήν πίστη τους στόν Χριστό, ἀφοῦ ἐκάησαν ζωντανοί τό 250 μ.Χ.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Φιλοτέρου.

῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Φιλότερος καταγόταν ἀπό εὐγενή οἰκογένεια καί ὑπηρετοῦσε στήν αὐλή τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.). ᾿Εμαρτύρησε γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ στή Νικομήδεια τό 303 μ.Χ.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος ᾿Ακολούθου.

῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς ᾿Ακόλουθος καταγόταν ἀπό τή Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου καί ἐμαρτύρησε τό 303 μ.Χ., κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (286-305 μ.Χ.). ῎Ενθερμος Χριστιανός ἐκήρυττε τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτό συνελήφθη καί ἐπειδή ἀρνήθηκε νά θυσιάσει στά εἴδωλα, ἀφοῦ πρῶτα ἐβασανίσθηκε ἀνηλεῶς, στή συνέχεια ἐρίχθηκε ἐπί τῆς πυρᾶς, ὅπου ἔλαβε καί τόν ἀμάραντο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Κυριακῆς καί τῶν σύν αὐτῇ.

῾Η ῾Αγία Μάρτυς Κυριακή ἐμαρτύρησε μαζί μέ ἄλλες ἕξι Χριστιανές νέες στή Νικομήδεια τό 307 μ.Χ., ἀφοῦ τίς ἔκαψαν ζωντανές, ἐπί Μαξιμιανοῦ Γαλερίου.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Θεοτίμης.

῾Η ῾Αγία Μάρτυς Θεοτίμη ἐτελειώθηκε δι᾿ ἀποκεφαλισμοῦ.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Κυριακῆς.

῾Η ῾Αγία Μάρτυς Κυριακή ἐτελειώθηκε, ἀφοῦ ἐρίχθηκε στή φωτιά.

῞Οπως ἀναφέρεται στό Συναξάρι τους, ὁ μέν ᾿Ιουλιανός ἐγεννήθηκε τό 319 μ.Χ., ὁ δέ ᾿Ιούλιος τό 330 μ.Χ. ἀπό εὔπορους καί εὐσεβεῖς γονεῖς, πού τούς ἀνέθρεψαν μέ παιδεία καί νουθεσία Κυρίου. ῎Εμαθαν τά ἐγκύκλια γράμματα στήν Αἴγινα καί στή συνέχεια ἐσπούδασαν στήν ᾿Αθήνα, μαζί μέ τούς ῾Αγίους Βασίλειο καί Γρηγόριο. ᾿Αφοῦ ἐπανέκαμψαν στήν Αἴγινα, ἀπεφάσισαν νά μιμηθοῦν τόν ᾿Απόστολο τῶν ᾿Εθνῶν Παῦλο καί νά κηρύξουν τόν Χριστό. ῎Ετσι ἐπῆραν ἀποστολικές ράβδους καί παρέδωσαν τόν ἑαυτό τους στόν Κύριο. ῾Ο ᾿Επίσκοπος τῶν ᾿Αθηνῶν ἐχειροτόνησε τόν ᾿Ιούλιο πρεσβύτερο καί τόν ᾿Ιουλιανό διάκονο. Κοσμημένοι μέ τή χάρη τῆς ἱερωσύνης ἐξῆλθαν γιά νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιο. Στήν Κόρινθο προεκάλεσαν τήν ὀργή τῶν ᾿Αρειανῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπεδίωξαν τό θάνατό τους. Οἱ ῞Αγιοι, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, διεφυλάχθησαν καί ἀνεχώρησαν σέ ἔρημο τόπο γιά νά ἀσκηθοῦν στήν προσευχή. Τό 337 μ.Χ. ἀνεχώρησαν ἀπό τήν Κόρινθο γιά τήν ᾿Ιταλία. ῾Ο Θεός ὅμως οἰκονόμησε διαφορετικά τά πράγματα καί τά τῆς ἀποστολικῆς τους διακονίας. ῎Ετσι, βρέθηκαν στίς παραδουνάβιες χῶρες κηρύττοντας τόν Χριστό στή σημερινή Βοημία, Πολωνία καί Οὑγγαρία. Μάλιστα σέ κάποια πόλη ἐθεράπευσαν ἕνα νέο ἀπό δαιμόνιο καί ὁδήγησαν πλήθη εἰδωλολατρῶν στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ.

Τό 379 μ.Χ. ἔγινε αὐτοκράτορας ὁ Θεοδόσιος ὁ Μέγας, ὁ ὁποῖος ἐπολέμησε τίς κακοδοξίες τῶν ᾿Αρειανῶν καί ἐστήριξε τήν ὀρθόδοξη πίστη. Μόλις ἐπληροφορήθησαν αὐτό οἱ ῞Αγιοι, ἦρθαν στή Ρώμη, ὅπου προσκύνησαν τούς τάφους τῶν Μαρτύρων καί ἔλαβαν γραπτή ἄδεια ἀπό τόν Θεοδόσιο καί τήν εὐλογία τοῦ ῾Αγίου Δαμάσου Αύ νά περιοδεύουν τήν αὐτοκρατορία καί νά κηρύττουν τόν Χριστό. Τό 388 μ.Χ. ὁ Πάπας Δάμασος Αύ ἀπέστειλε τούς ῾Αγίους στό Μιλάνο, πλησίον τοῦ ῾Αγίου ᾿Αμβροσίου. ᾿Εκεῖνος τούς ἀνέθεσε τήν ἐκκλησία τῆς Ναβάρας πού ἦταν περικυκλωμένη ἀπό εἰδωλολάτρες. Οἱ ῞Αγιοι ἐπεδόθησαν στήν ἵδρυση ᾿Εκκλησιῶν καί ὁδήγησαν στήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ πολλούς ἀνθρώπους.

Στά τέλη τοῦ βίου τους ἐχώρισαν γιά πρώτη φορά μετά τήν ἀπόφασή τους νά διέλθουν τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς τους ἀσκητικά καί συχαστικά. Γι᾿ αὐτό καί ἀνεχώρησαν ὁ μέν ῞Αγιος ᾿Ιουλιανός στό Γκοτσάνο τῆς λίμνης Μαντζόρε, ὅπου καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη στίς 7 ᾿Ιανουαρίου τοῦ 391 μ.Χ., ὁ δέ ῞Αγιος ᾿Ιούλιος στό Κούσιον τῆς λίμνης ῎Ορτα, ὅπου καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη στίς 31 ᾿Ιανουαρίου τοῦ 401 μ.Χ. ῾Η ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων αὐτῶν τελεῖται στίς 19 Μαΐου στήν τοπική ᾿Εκκλησία τῆς Αἴγινας.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Κυρίλλου, ἐπισκόπου Τρεβήρων.

῾Ο ῞Αγιος Κύριλλος ἔζησε τόν 5ο αἰώνα μ.Χ. καί ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος Τρεβήρων. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη καί τό σεπτό σκήνωμά του ἐνταφιάσθηκε στή βασιλική τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου τῶν Τρεβήρων.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν ᾿Αδούλφου.

῾Ο ῞Αγιος ᾿Αδοῦλφος ἀσκήτεψε στή μονή τοῦ ῾Αγίου Βεδάστου († 6 Φεβρουαρίου) καί ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως ῎Αρρας, στή νοτιοανατολική Γαλλία. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 728 μ.Χ. Τό ἱερό λείψανό του ἐνταφιάσθηκε στό ἀββαεῖο τοῦ ῾Αγίου Βεδάστου.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Δουνστάνου, ἀρχιεπισκόπου Καντουαρίας.

῾Ο ῞Αγιος Δουνστάνος ἐγεννήθηκε τό 909 μ.Χ. στήν πόλη Γκλαστένμπουρυ τῆς ᾿Αγγλίας ἀπό εὐγενεῖς καί εὔπορους γονεῖς168. Εὐτύχησε νά ἔχει ὡς διδασκάλους διαπρεπεῖς μοναχούς ἀπό τήν ᾿Ιρλανδία, οἱ ὁποῖοι διέμεναν τότε στήν πόλη. ᾿Εκάρη μοναχός καί ἐχειροτονήθηκε διάκονος καί πρεσβύτερος ἀπό τόν ᾿Επίσκοπο τοῦ Οὐΐνσεστερ ᾿Ελφεγίου. ᾿Εξελέγη ἀρχικά ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Οὐΐνσεστερ καί κατόπιν, τό 961 μ.Χ., ᾿Αρχιεπίσκοπος Καντουαρίας. ᾿Επέβαλε μεγάλη πειθαρχία καί ἐπανέφερε τήν κοσμιότητα καί ἱεροπρέπεια στούς κληρικούς καί μοναχούς. ᾿Επίσης, ἐπέβαλε πειθαρχία στούς λαϊκούς, ἰδίως ὅσον ἀφορᾶ στό οἰκογενειακό δίκαιο. ῾Η προσπάθειά του γιά τήν ἐπιβολή τάξεως ἦταν ἀναγκαία, διότι κατά τήν περίοδο πού ἐπακολούθησε τίς Δανικές εἰσβολές, παρετηρεῖτο μεγάλη ἔκλυση τῶν ἠθῶν.

῾Ο ῞Αγιος Δουνστάνος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 988 μ.Χ.

῾Η Κυπριακή ᾿Εκκλησία διετήρησε τή λυχνία τῆς Πατρίδος καί τῆς ᾿Ορθοδοξίας σταθερά ἀκοίμητη καί σέ χρόνους κατά τούς ὁποίους χωρίς τήν ᾿Εκκλησία λυχνία θά εἶχε πρό πολλοῦ σβεσθεῖ.

Μέσα ἀπό τό φωτόλαμπρο νέφος τῶν δαδοφόρων ρωικῶν ἀθλητῶν τῆς Κυπριακῆς ᾿Εκκλησίας, ὁλόφωτες προβάλλουν οἱ μορφές τῶν ῾Αγίων δεκατριῶν Μοναχῶν καί ῾Ομολογητῶν τῆς ἱερᾶς μονῆς Παναγίας Καντάρας.

Οἱ ῞Αγιοι αὐτοί ῾Οσιομάρτυρες ἔζησαν τό 13ο αἰώνα μ.Χ., κατά τούς χρόνους πού νῆσος τῆς Κύπρου εὑρισκόταν κάτω ἀπό τή φράγκικη κυριαρχία. Οἱ κατακτητές ἔκαναν τό πᾶν, γιά νά ὑποτάξουν τήν ᾿Εκκλησία στήν ἐξουσία τοῦ Πάπα. ῾Η προσπάθειά τους ἄρχισε ἀπό τό 1220. Σέ ἕνα συνέδριο, πού ἔγινε στήν πόλη τῆς Λεμεσοῦ καί στό ὁποῖο ἔλαβαν μέρος ἀντιπρόσωποι τοῦ κλήρου τῶν Λατίνων καί τῆς ἄρχουσας τάξεως, ἀποφασίσθηκε νά ἐπιβληθοῦν καταπιεστικά μέτρα γιά τήν ὁλοκληρωτική ἐπικράτηση τῆς Λατινικῆς ᾿Εκκλησίας. Μπροστά στά μέτρα αὐτά στάση τοῦ ᾿Ορθοδόξου κλήρου καί τῶν μοναχῶν ὑπῆρξε πραγματικά ὑπέροχη καί ἀξιοθαύμαστη.

Περί τό 1228 οἱ ἀσκητές ᾿Ιωάννης καί Κόνων, πού ἐγκαταβιοῦσαν σέ ἕνα ἀπό τά μοναστήρια τοῦ Καλοῦ ῎Ορους τῆς Σίδης (᾿Αλλαγιᾶς) τῆς Μικρασιατικῆς Παμφυλίας170 καί πού διακρίνονταν γιά τήν εὐσέβειά τους, ἄφησαν τό μοναστήρι τους καί ἦλθαν στήν Κύπρο. Στήν ἀρχή ἐπῆγαν στή μονή Μαχαιρᾶ. ᾿Αργότερα ἀποσύρθηκαν ἀπό ἐκεῖ μαζί μέ ἕναν ἄλλο ἀσκητή, τόν Θωμᾶ, στήν ἱερά μονή τοῦ Χρυσοστόμου. Μά καί ἐδῶ δέν εὑρῆκαν ἀνάπαυση. ῎Ετσι ἐγκαταστάθηκαν στό ἀπόμερο μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Καντάρας καί ἄρχισαν τήν ἄσκησή τους.

῾Η εὐλάβεια τῶν ἀσκητῶν μαζί μέ τήν ἐκκλησιαστική τους δραστηριότητα, τή φιλανθρωπία καί τήν ἀγάπη γιά τούς πάσχοντες ἀδελφούς, ἔκαμαν ὥστε σέ λίγο καιρό νά προστεθοῦν καί ἄλλοι μοναχοί στήν ἀσκητική τους παλαίστρα. ῾Η φήμη τῆς εὐλάβειας καί τῆς ἀρετῆς τῶν ταπεινῶν ῾Οσίων ἔφθασε καί στά αὐτιά τῶν Λατίνων. Στό ἄκουσμα τῆς φήμης αὐτῆς ὁ φθόνος ἄναψε στήν καρδιά τῶν Λατίνων. ῾Ο Φράγκος ᾿Αρχιεπίσκοπος Εὐστόργιος, πού ἔμενε στή Λευκωσία, ἀμέσως ἐκάλεσε κοντά του τόν ἱεροκήρυκά του ᾿Ανδρέα καί τόν διέταξε νά πάρει τό βοηθό του, κάποιον ῾Ηλίερμο, γιά νά πᾶνε στό μοναστήρι τῆς Καντάρας. ῎Επρεπε οἱ ἴδιοι νά δοῦν καί νά πιστοποιήσουν τά λεγόμενα, μά καί νά παρασύρουν τούς ῾Οσίους στό ἰδικό τους δόγμα. ῞Ομως αὐτό δέν ἦταν δυνατόν. Οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ Εὐστοργίου ἔφυγαν ἀπό τή μονή ἄπρακτοι καί προσβεβλημένοι.

Οἱ Πατέρες τῆς Καντάρας ἐκλήθησαν νά λογοδοτήσουν στόν Λατίνο ᾿Αρχιερέα στή Λευκωσία. ῎Ετσι καί ἔγινε. Οἱ ῞Οσιοι, ἐνώπιον τοῦ Εὐστοργίου, ἔμειναν ἀμετάθετοι στήν ᾿Ορθόδοξη πίστη καί ὑπερασπίσθηκαν τήν ᾿Ορθόδοξη διδασκαλία. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά συλληφθοῦν, νά μαστιγωθοῦν καί νά ριχθοῦν στή φυλακή, ὅπου παρέμειναν ἔγκλειστοι ἐπί τρία χρόνια. Στίς 5 ᾿Απριλίου τοῦ 1231 οἱ ἀβάσταχτες κακουχίες προεκάλεσαν τό θάνατο τοῦ ῾Οσιομάρτυρος Θεογνώστου. Οἱ Λατίνοι ἐπῆραν τό τίμιο λείψανο, τό ἔσυραν στούς δρόμους τῆς Λευκωσίας καί στή συνέχεια τό ἔριξαν στή φωτιά καί τό ἔκαψαν.

῾Ο Φράγκος ᾿Αρχιεπίσκοπος, ὄντας ὑποχρεωμένος νά ἀπουσιάσει ἀπό τήν Κύπρο, ἔγραψε στόν Πάπα τῆς Ρώμης Γρηγόριο Θύ (1227-1241) καί ἐζήτησε ὁδηγίες τί νά κάνει μέ τούς μοναχούς τῆς μονῆς Καντάρας. Καί αὐτός συνεβούλευσε νά κληθοῦν γιά τρίτη φορά οἱ μοναχοί καί νά ἐρωτηθοῦν τί πιστεύουν. ᾿Εάν ἐπιμένουν στή γνώμη τους, τότε νά τιμωρηθοῦν ὡς αἱρετικοί.

῞Υστερα ἀπό τήν ὑπόδειξη αὐτή, ὁ Εὐστόργιος ἀνέθεσε τήν ὑπόθεση τῶν ῾Οσίων Πατέρων στόν ἀντιπρόσωπό του ᾿Ανδρέα. ῾Ο ῞Αγιοι ὁμολόγησαν καί πάλι τήν ᾿Ορθόδοξη πίστη τους καί διεκήρυξαν τό Συνοδικόν τῆς Ζύ ῾Αγίας καί Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τό ὁποῖο ἀναγιγνώσκεται τήν Κυριακή τῆς ᾿Ορθοδοξίας. ῎Ετσι ἐκάησαν, κατόπιν πολλῶν βασανιστηρίων, «ράβδοις ἀνηλεῶς τυπτόμενοι καί τήν σάρκα κατατεμνόμενοι», ὅπως λέγει ἀνώνυμος χρονογράφος, ἀπό τούς Φράγκους, τό 1231, ἐπειδή ἐνέμεναν μέ πνευματική ἀνδρεία τήν ᾿Ορθόδοξη πίστη, ἀρνούμενοι τίς καινοτομίες τῶν Λατίνων.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Δημητρίου, τοῦ μεγάλου πρίγκιπος.

῾Ο ῞Αγιος Δημήτριος Ντονσκόι ἐγεννήθηκε τό 1350. Τήν πνευματική ἀνατροφή του εἶχε ἀναλάβει ὁ ᾿Επίσκοπος τῆς Μόσχας ᾿Αλέξιος. ῾Η εὐσέβεια τοῦ Δημητρίου συνδυαζόταν μέ τήν ἱκανότητά του στή διοίκηση. ῎Ετσι ἀφιέρωσε τόν ἑαυτό του στήν ἕνωση τῆς Ρωσικῆς γῆς καί στήν ἀπελευθέρωσή της ἀπό τό ζυγό τῶν Ταταρομογγόλων, ὡς στή διακονία τῆς ᾿Εκκλησίας.

Προετοιμαζόμενος γιά τήν ἀποφασιστική μάχη μέ τίς ὀρδές τοῦ Μαμάι, ὁ ῞Αγιος Δημήτριος ἐζήτησε τήν εὐλογία τοῦ ῾Οσίου Σεργίου τοῦ Ραντονέζ. ῾Ο ῞Οσιος Γέροντας ἐνθάρρυνε τήν πρίγκιπα καί τοῦ ἔστειλε ὡς συμπαραστάτες τούς μοναχούς ᾿Αλέξανδρο (Περεσβιάτ) καί ᾿Ανδρέα (᾿Οσλιάμπι). Γιά τή νίκη του στό πεδίο τῆς μάχης Κουλικώφ (μεταξύ τῶν ποταμῶν Ντόν καί Νεπριάντβα), κατά τήν μέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου, ὁ πρίγκιπας Δημήτριος ἐπῆρε τό ὄνομα Ντονσκόι.

῾Ο ῞Αγιος οἰκοδόμησε τή μονή Οὐσπένσκι στόν ποταμό Ντουμπένκα καί ἔκτισε τό ναό τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου στό κοιμητήριο, ὅπου εἶχαν ἐνταφιασθεῖ οἱ στρατιῶτες πού ἔπεσαν στή μάχη.

῾Ο ῞Αγιος Δημήτριος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1389 καί ἐνταφιάσθηκε στό ναό τῶν ᾿Αρχαγγέλων τοῦ Κρεμλίνου τῆς Μόσχας.

Οἱ ῞Οσιοι Πατέρες Ρωμύλος, Ρωμανός, Νέστωρ, Σισώης, Γρηγόριος, Νικόδημος καί Κύριλλος κατάγονταν ἀπό τή Σερβία καί ἦσαν μαθητές τοῦ ῾Οσίου Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτου, ὅταν αὐτός ἐπισκέφθηκε τή χώρα τους τό 1326. ᾿Ανεδείχθησαν οἱ διδάσκαλοι τοῦ συχασμοῦ μέ κέντρο τή μονή Ραβάνιτσα, ἀλλά ἐκήρυξαν στό Κόσοβο, τή Βοσνία καί ἄλλα σερβικά ἐδάφη.

῾Ο ῞Οσιος Ρωμύλος ἐγεννήθηκε στό Βιδίνιο ἀπό πατέρα πού καταγόταν ἀπό τήν ῾Ελλάδα καί μητέρα ἀπό τή Βουλγαρία. Σέ νεαρή λικία ἔγινε μοναχός στή μονή τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς Ζαγορᾶς καί ἔλαβε τό ὄνομα Ρωμαῖος. ᾿Ασκήτεψε σέ σπήλαιο κοντά στή μονή Ραβάνιτσα καί ἔλαβε τό μεγάλο καί ἀγγελικό σχῆμα μέ τό ὄνομα Ρωμύλος. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη καί τά ἱερά λείψανά του εἶναι ἀποθησαυρισμένα στή μονή Ραβάνιτσα.

Οἱ ῞Οσιοι Ρωμαῖος καί Νέστωρ ἦσαν ἀδέλφια καί ἀσκήτεψαν θεοφιλῶς. ᾿Εκοιμήθησαν μέ εἰρήνη καί τά ἱερά λείψανά τους φυλάσσονται μέ εὐλάβεια στήν πόλη Ντγιούνις τῆς Σερβίας.

῾Ο ῞Οσιος Σισώης ἔζησε ὡς μοναχός στή μονή Χιλανδαρίου τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους καί διετέλεσε γούμενος αὐτῆς. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.

῾Ο ῞Οσιος Ζωσιμᾶς ἀσκήτεψε θεοφιλῶς ὡς μοναχός στό χωριό Τοῦμαν τῆς Σερβίας. Μία μέρα, ὅταν ὁ Μίλος ῎Ομπιλιτς, Σέρβος ἥρωας, πού ἐνίκησε τούς Τούρκους στή μάχη τοῦ Κοσόβου τό 1389, καί ἐλευθέρωσε τή Σερβία γιά ἑβδομήντα καί πλέον ἔτη, εἶχε πάει γιά κυνήγι, ἐφόνευσε, κατά λάθος, μέ βέλος τόν ῞Οσιο Ζωσιμᾶ. Στή θέση ὅπου ὁ ῞Οσιος ἀπέθανε, ὁ Μίλος ἀνήγειρε μονή, στήν ὁποία μέχρι σήμερα φυλάσσεται ἄφθορο τό ἱερό λείψανο τοῦ ῾Οσίου.

῾Ο ῞Οσιος Γρηγόριος, ὁ ἐπικαλούμενος «Εἰρηνικός», ἀλλά καί «Νέος», γιά νά διακρίνεται ἀπό τόν μεγάλο διδάσκαλό του ῞Οσιο Γρηγόριο τόν Σιναΐτη, ἀσκήτεψε στό ῞Αγιον ῎Ορος καί ἵδρυσε τή μονή τοῦ ῾Οσίου Γρηγορίου. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη καί τά ἱερά λείψανά του εὑρίσκονται στή μονή Γκορνγιάκ τῆς Σερβίας καί τή μονή τοῦ ῾Οσίου Γρηγορίου. ῾Η ᾿Εκκλησία τιμᾶ τή μνήμη τοῦ ῾Οσίου Γρηγορίου, ἐπίσης, στίς 7 Δεκεμβρίου.

῾Ο ῞Οσιος Νικόδημος ἐγεννήθηκε ἀπό πατέρα πού καταγόταν ἀπό τήν ῾Ελλάδα καί μητέρα ἀπό τή Σερβία. ῎Εγινε μοναχός σέ νεαρή λικία καί ἀνέλαβε τό 1375 τήν ἐκκλησιαστική ἀποστολή γιά τήν ἀποκατάσταση τῶν εἰρηνικῶν σχέσεων μεταξύ τῶν ᾿Εκκλησιῶν Κωνσταντινουπόλεως καί Σερβίας.

῾Η ᾿Αρχιεπισκοπή Πεκίου εἶχε μέν ἐσωτερική αὐτονομία, διατελοῦσε ὅμως ὑπό τήν ἐποπτεία τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. ῾Η ἐξάρτηση αὐτή ἔπαυσε στά μέσα τοῦ 14ου αἰῶνος, ὅταν ἀκριβῶς ὁ γεμόνας τῶν Σέρβων Στέφανος Δουσάν ἐξέτεινε τό κράτος αὐτοῦ καί ἵδρυσε τό μέγα Σερβικό κράτος. ῎Ετσι ἀνηγόρευσε τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο Πεκίου ᾿Ιωαννίκιο Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος τόν ἔστεψε αὐτοκράτορα (τσάρο) στίς 16 ᾿Απριλίου 1346. Ταῦτα ἐπέφεραν ρήξη τῶν ἐκκλησιαστικῶν σχέσεων μέ τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, δέ ἀποκατάσταση αὐτῶν ἐπῆλθε μετά τριακονταετία δι᾿ ἀμοιβαίων ὑποχωρήσεων.

῾Ο ῞Οσιος Νικόδημος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.

῾Ο ῞Αγιος Κύριλλος ἐξελέγη ᾿Αρχιεπίσκοπος τοῦ Πεκίου καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1418.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Κορνηλίου, τοῦ ἐκ Ρωσίας.

῾Ο ῞Οσιος Κορνήλιος τοῦ Παλεοστρόβ ἐγεννήθηκε στήν πόλη Πσκώφ τῆς Ρωσίας καί ἔζησε κατά τό 14ο καί 15ο αἰώνα μ.Χ. ᾿Ασκήτεψε στή νῆσο Πάλι τῆς λίμνης ᾿Ονέγκα, ὅπου ἵδρυσε μοναστική κοινότητα καί ἀνήγειρε ναό πρός τιμήν τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου. Γιά μεγαλύτερη ἄσκηση ὁ ῞Οσιος ἔζησε μέσα σέ ἕνα σπήλαιο κοντά στή μονή, ὅπου προσευχόταν ἀδιάλειπτα. ᾿Εκεῖ ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1420.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Ιγνατίου, γεμόνος τοῦ Οὔγκλιχ.

῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιγνάτιος, κατά κόσμον ᾿Ιωάννης, ἐγεννήθηκε στή Ρωσία τό 1477 καί ἦταν υἱός τοῦ πρίγκιπος ᾿Ανδρέου Βασίλεβιτς Μπλαγκοβέρνογκο καί τῆς ῾Ελένης. Σέ λικία τριάντα δύο ἐτῶν ἐγκατέλειψε τόν κόσμο καί ἐκάρη μοναχός μέ τό ὄνομα ᾿Ιγνάτιος.

῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιγνάτιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1522, καί κατά τήν μέρα τοῦ ἐνταφιασμοῦ του τό τίμιο λείψανό του εὐωδίαζε.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Κορνηλίου, τοῦ Θαυματουργοῦ.

῾Ο ῞Οσιος Κορνήλιος τοῦ Κομέλ ἐγεννήθηκε στήν πόλη Ροστώβ τῆς Ρωσίας τό 1455 καί καταγόταν ἀπό τήν εὐγενή οἰκογένεια Κριούκωφ τῶν βογιάρων. ῾Ο ἀδελφός του Λουκιανός ὑπηρετοῦσε στό δικαστήριο τοῦ μεγάλου πρίγκιπος τῆς Μόσχας Βασιλείου Βασίλεβιτς Τέμνυϊ. ῞Οταν ὁ Λουκιανός ἀπεφάσισε νά ἀποσυρθεῖ στή μονή τοῦ ῾Αγίου Κυρίλλου τῆς Λευκῆς Λίμνης, αὐτό ἐπηρέασε καί τόν Κορνήλιο, ὁ ὁποῖος ἀγαποῦσε πολύ τό μοναχικό βίο. Τόν ἀκολούθησε, λοιπόν, στή μονή, ὅπου ἄρχισε τήν αὐστηρή ἄσκηση. ᾿Ακόμη καί στό ἀρτοποιεῖο τῆς μονῆς, ὅπου διακονοῦσε, ἐφοροῦσε βαριές ἁλυσίδες, γιά νά ἀσκεῖται περισσότερο, ἐνῶ ἠσχολεῖτο καί μέ τήν ἀντιγραφή ἐκκλησιαστικῶν βιβλίων. Λίγο ἀργότερα ὁ ῞Οσιος Κορνήλιος κατέφυγε στή μονή τοῦ ῾Οσίου Γενναδίου στό Νόβγκοροντ, ἀλλά προτιμώντας νά ζήσει τόν συχαστικό βίο κατέφυγε τελικά στό δάσος τοῦ Κομέλ τό 1497. ᾿Εδῶ, τό 1501, ἀνήγειρε ἕνα ξύλινο ναό πρός τιμήν τῆς Θεοτόκου καί λίγο ἀργότερα ὁ Μητροπολίτης Σίμων τόν ὅρισε ὡς ἱερομόναχο τῆς μονῆς. Σιγά-σιγά ὁ ἀριθμός τῶν μοναχῶν αὐξήθηκε καί ὁ ῞Οσιος Κορνήλιος οἰκοδόμησε καί νέο ναό καί συνέγραψε μοναχικό Κανόνα μέ βάση τό Τυπικόν τοῦ ῾Οσίου ᾿Ιωσήφ Βολοκολάμσκ καί τοῦ ῾Οσίου Νείλου τῆς Σόρα.

῾Ο ῞Οσιος διακρίθηκε γιά τή φιλανθρωπία καί τήν ἀγάπη πρός τούς πάσχοντες, τούς φτωχούς καί τά ὀρφανά. ᾿Επίσης, ἔκτισε ναό πρός τιμήν ῾Αγίου ᾿Αντωνίου τοῦ Μεγάλου, πρός τόν ὁποῖο ἔτρεφε ἰδιαίτερο σεβασμό καί τόν ὁποῖο ἀξιώθηκε νά βλέπει σέ ὁράματα.

῾Ο ῞Οσιος Κορνήλιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1537.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Σεργίου, τῆς Σουχτόμα.

῾Ο ῞Οσιος Σέργιος, τῆς Σουχτόμα, κατά κόσμον Στέφανος, ἐγεννήθηκε στήν πόλη Καζάν τῆς Ρωσίας ἀπό φιλόθεους καί εὐσεβεῖς γονεῖς. Γιά τρία ἔτη ἐταξίδεψε ὡς προσκυνητής σέ ἱερές μονές τῆς Παλαιστίνης καί τῆς ῾Ελλάδος καί τελικά, μετά τήν ἐπιστροφή του στό Νόβγκοροντ, ἀπεφάσισε νά ἐγκαταβιώσει στή μονή Σολόφκι. Τό 1603 ἐκάρη μοναχός ἀπό τήν ἀρχιμανδρίτη ῾Ησαΐα, ὁ ὁποῖος ἀργότερα ἁγιογράφησε τήν εἰκόνα τοῦ ῾Οσίου.

᾿Αμέσως μετά τή μοναχική κουρά του ὁ ῞Οσιος ἄρχισε τό σκληρό πνευματικό ἀγώνα καί ἐπιδόθηκε στήν ἀδιάλειπτη προσευχή. ῎Ετσι ὁ Τριαδικός Θεός τόν ἐπροίκισε μέ τό χάρισμα τῆς προορατικότητος.

῾Ο ῞Οσιος Σέργιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1609.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων νεομαρτύρων ἐν Σλομπόντσκαγια τῆς Οὐκρανίας.

Οἱ ῞Αγιοι Νεομάρτυρες τῆς περιοχῆς Σλομπόντσκαγια τῆς Οὐκρανίας, κοντά στό Χάρκωβ, εἶναι·

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Βαρσανούφιος, κατά κόσμον Βαλεντίνος Μιχαήλοβιτς Μάμτσιτς. ῏Ηταν ἱερομόναχος στή μονή τοῦ Τόλγκα, στήν ᾿Επισκοπή τοῦ Γιαροσλάβλ, καί ἐμαρτύρησε τό 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Κυπριανός, κατά κόσμον Λέων Νικολάεβιτς Γιανκόβσκϊυ, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 31 ᾿Οκτωβρίου 1897 στό Χάρκωβ καί ἐμαρτύρησε τό 1938.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς ᾿Ιάκωβος ᾿Ιβάνοβιτς Ρεντοζούμπωφ, πρωτοπρεσβύτερος, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στήν πόλη Κούγκουεβ, στήν ἐπαρχία τοῦ Χάρκωβ, καί ἐμαρτύρησε τό Δεκέμβριο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Νικόλαος Μιχαήλοβιτς Ζαγκορόφσκϊυ, πρωτοπρεσβύτερος, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε τό 1872 στήν πόλη ᾿Αχτύρκα, στήν ᾿Επισκοπή τοῦ Χάρκωβ, καί ἐμαρτύρησε τό 1941.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Πέτρος Βαρθολομέεβιτς Ντοροσένκο, πρωτοπρεσβύτερος, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στήν πόλη Κούγκουεβ καί ἐμαρτύρησε τόν Δεκέμβριο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς ᾿Ιωάννης Θέντοροφ, διάκονος τῆς ἐκκλησίας τοῦ ᾿Αρχαγγέλου Μιχαήλ τοῦ Κρασνοκούτσκ, ὁ ὁποῖος ἐμαρτύρησε τό 1941.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς ῾Ιλαρίων Νικολάεβιτς Ζούκωφ, διάκονος, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στό χωριό Καμπάνοβκα τοῦ Σταρομπέλσκ καί ἐμαρτύρησε τό Δεκέμβριο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Σέργιος Παύλοβιτς Ζίπουλιν, διάκονος, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 21 Δεκεμβρίου 1872 στήν πόλη Μπέλσκ καί ἐμαρτύρησε τό 1940.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς ᾿Αντώνιος ᾿Αρτέμοβιτς Γκόρμπαν, διάκονος, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 22 ᾿Ιανουαρίου 1866 στό χωριό Γκόρμπαν τῆς ἐπαρχίας τῆς Πολτάβα και ἐμαρτύρησε τό Νοέμβριο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς ᾿Ιωάννης Βασίλεβιτς Τίμονωφ, διάκονος, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στό χωριό Κερνγιάνσκ τῆς ᾿Επισκοπῆς τοῦ Κούρσκ καί ἐμαρτύρησε τόν ᾿Οκτώβριο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Βλαδίμηρος Νικολάεβιτς Βασιλέφσκϊυ, διάκονος, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 6 ᾿Ιανουαρίου 1892 στήν πόλη τῆς Τασκένδης καί ἐμαρτύρησε τό Δεκέμβριο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Νικόλαος Τιμοφέεβιτς Μιγκούλιν, διάκονος, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 4 Δεκεμβρίου 1872 στό χωριό Μαλάγια Βόλκα τῆς ἐπαρχίας Χάρκωβ καί ἐμαρτύρησε τό Σεπτέμβριο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Βίκτωρ Νικολάεβιτς Γιαβόρσκϊυ, διάκονος, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 2 ᾿Απριλίου 1873 στό χωριό Κοροσίνο καί ἐμαρτύρησε τό Δεκέμβριο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Διονύσιος ᾿Αντρέεβιτς Καγκόβετς, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στό χωριό Ντεργκάτσι τῆς ᾿Επισκοπῆς τοῦ Χάρκωβ καί ἐμαρτύρησε τό Δεκέμβριο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Στέφανος ᾿Αλεξάντροβιτς ᾿Αντρόνωφ, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 15 Σεπτεμβρίου 1867 στό χωριό Ζολόκεφ τῆς ᾿Επισκοπῆς τοῦ Χάρκωβ καί ἐμαρτύρησε τόν ᾿Οκτώβριο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς ᾿Ιωάννης Πέτροβιτς Θεοντόρωφ, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στό χωριό Σεσλαβίνο τῆς ἐπαρχίας τοῦ Ταμπώφ καί ἐμαρτύρησε τόν Αὔγουστο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Λουκιανός Πέτροβιτς Θεντότωφ, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 13 ᾿Οκτωβρίου 1895 στήν πόλη ᾿Ιζγιούμ τῆς ἐπαρχίας τοῦ Χάρκωβ καί ἐμαρτύρησε τόν ᾿Οκτώβριο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς ᾿Αλέξιος Νικολάεβιτς Ταταρίνωφ, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 30 Μαρτίου 1885 στό χωριό Κοῦνε τῆς ἐπαρχίας τοῦ Χάρκωβ καί ἐμαρτύρησε τό Δεκέμβριο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς ᾿Ιάκωβος ᾿Ιλίτς Ματυνένκο, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 4 ᾿Ιανουαρίου 1878 στό χωριό Κορότιτς τῆς ἐπαρχίας τοῦ Χάρκωβ καί ἐμαρτύρησε τόν ᾿Οκτώβριο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Παῦλος Μιχαήλοβιτς Κρασνοκούτσκϊυ, ὁ ὁποῖος ἐφυλακίσθηκε τό 1930.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Παΐσιος Γρηγόρεβιτς Μόσκοτ, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 8 Δεκεμβρίου 1869 στό χωριό Πέσκι Ραντκόφσκι τῆς ἐπαρχίας τοῦ Χάρκωβ καί ἐμαρτύρησε τόν ᾿Οκτώβριο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Συμεών Κυρίλλοβιτς ᾿Οσκίν, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 24 Μαΐου 1880 στό χωριό Πεσκανόε τῆς ἐπαρχίας τοῦ Χάρκωβ καί ἐμαρτύρησε τόν ᾿Ιούνιο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Νικόλαος Σεργκέεβιτς ᾿Εφίμωφ, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 3 Φεβρουαρίου 1890 στό χωριό Βέρχνϊυ Σάτωφ τῆς ἐπαρχίας τοῦ Χάρκωβ καί ἐμαρτύρησε τό Δεκέμβριο τοῦ 1937.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Γαβριήλ ᾿Αλεξάντροβιτς Προτόποπωφ, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 26 Μαρτίου 1880 στό χωριό Πετσενέγκι καί ἐμαρτύρησε τό Μάρτιο τοῦ 1938.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Σπυρίδων Μακάροβιτς ᾿Εβτουσένκο, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 31 ᾿Οκτωβρίου 1883 στό χωριό Σολονισέβκα τῆς ᾿Επισκοπῆς τοῦ Χάρκωβ καί ἐμαρτύρησε τό Μάρτιο τοῦ 1938.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς ᾿Ιωάννης ᾿Αντρέεβιτς Κονονένκο, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 7 ᾿Ιανουαρίου 1880 στό χωριό Σολόχι τῆς ἐπαρχίας τοῦ Χάρκωβ καί ἐμαρτύρησε τόν ᾿Απρίλιο τοῦ 1938.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Φίλιππος Μιχαήλοβιτς ᾿Ορντίνετς, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε τήν 1η ᾿Ιουνίου 1888 στήν Μυρόπολη καί ἐμαρτύρησε τό Μάρτιο τοῦ 1938.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς ᾿Ανδρέας Νικήτοβιτς Μισένκο, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε στίς 30 ᾿Οκτωβρίου 1893 στό Χάρκωβ καί ἐμαρτύρησε τόν ᾿Απρίλιο τοῦ 1938.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος ᾿Ονουφρίου, ἐπισκόπου Κούρσκ τῆς Ρωσίας.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς ᾿Ονούφριος, κατά κόσμον ᾿Αντώνιος Μαξίμοβιτς, ἐγεννήθηκε στίς 2 ᾿Απριλίου 1889 στήν ἐπαρχία τοῦ Χόλμ. Τό 1915 ἐτελείωσε τήν ἐκκλησιαστική ἀκαδημία τῆς ῾Αγίας Πετρουπόλεως καί τό 1915 ἐχειροτονήθηκε πρεσβύτερος καί ἐτοποθετήθηκε ὡς ἐφημέριος σέ μιά ἐνορία. Στίς 8 ᾿Ιανουαρίου 1923 ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος τῆς ᾿Οδησσοῦ καί ὠφέλησε πνευματικά τό λαό τῆς πόλεως καί ἰδιαίτερα τούς νέους. Συνελήφθη ἀπό τό καθεστώς τῶν Μπολσεβίκων τό 1924, ἀλλά ἀφέθηκε ἐλεύθερος, γιά νά περάσει καί πάλι τή δοκιμασία τῆς συλλήψεως τό 1927. Τό 1934 ἐκλέγεται ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Κούρσκ. Τό 1935 μετατίθεται στά Οὐράλια καί τό 1938 δολοφονεῖται γιά τή δράση του ἀπό ἀνθρώπους τοῦ καθεστῶτος.

† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς εἰσόδου τῆς ῾Αγίας Νίνας, τῆς ᾿Ισαποστόλου, εἰς Γεωργίαν.

(Βλ. † 14 ᾿Ιανουαρίου).

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,

ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.