8 Φεβρουαρίου

Αγίου Θεοδώρου του στρατηλάτου

Καταγόταν από τα Ευχάϊτα και έζησε στην Ηρακλεία του Πόντου, στην αρχαία χώρα της Βιθυνίας, επί Λικινίου (307-323). Κατείχε ανώτερο βαθμό στον στρατό της Ανατολής. Στο συναξάρι αναφέρεται ότι ήταν «στρατιωτικός ένδοξος, ωραίος την παράστασιν, είλκυεν εις φιλίαν τους πάντας και δια της λαμπρότητος του λόγου εσαγήνευε τους ακούοντας».

Όταν ο Λικίνιος διέτριβε στη Νικομήδεια, άκουσε περί του Θεοδώρου ότι είναι Χριστιανός και βδελύσσεται τα είδωλα. Αμέσως απέστειλε στην Ηρακλεία ανώτερους αξιωματούχους, για να τον συνοδεύσουν με τιμή στη Νικομήδεια. Αλλ' ο Θεόδωρος διεμήνυσε δια των απεσταλμένων του στον Λικίνιο, ότι για πολλούς λόγους η παρουσία του στην Ηρακλεία ήταν συμφέρουσα και τον προέτρεψε να μεταβεί εκεί. Αποδεχθείς την πρόταση ο Λικίνιος μετέβη στην Ηρακλεία, όπου τον προϋπάντησε με λαμπρότητα ο Θεόδωρος, προς τον οποίο ο Λικίνιος άπλωσε το χέρι, ελπίζοντας ότι δια του Θεοδώρου θα προσείλκυε τους Χριστιανούς στην θρησκεία των ειδώλων. Κάποια ημέρα, ενώπιον του λαού, ο Λικίνιος προέτρεψε τον Θεόδωρο να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Θεόδωρος αρνήθηκε και εζήτησε να του δοθούν τα χρυσά και τα αργυρά αγαλματίδια των θεών, για να προσφέρει σε αυτά θυσία στον οίκο του ιδιωτικά και μετά να προσφέρει δημόσια τις θυσίες. Πράγματι, ο Θεόδωρος έλαβε αγαλματίδια τα οποία εκομμάτιασε και εμοίρασε τα χρυσά και αργυρά αυτών στους πτωχούς. Ο εκατόνταρχος Μαξέντιος είδε την κεφαλή της Αφροδίτης στα χέρια ενός πτωχού και κατέδωσε το γεγονός στον Λικίνιο, ο οποίος εθεώρησε τον Θεόδωρο ως εμπαίκτη και καταφρονητή των ειδώλων. Για τον λόγο αυτόν τον συνέλαβαν και αμέσως άρχισαν να τον υποβάλουν σε πολυειδείς τιμωρίες. Τον κτυπούσαν, έκαιγαν και έγδερναν το σώμα του Μάρτυρα. Στην συνέχεια οι δήμιοι τον σταύρωσαν και διαπέρασαν τα πόδια, τα χέρια και τα κρυφά μέλη του δια περώνης, ετόξευσαν το πρόσωπό του με τέτοιο τρόπο ώστε να εκχυθούν τα μάτια του και τον άφησαν επάνω στο σταυρό. Ο Λικίνιος φοβούμενος την οργή του πλήθους, διέταξε τον αποκεφαλισμό του. Έτσι ο φόβος παραχώρησε την θέση του στη χαρά, η λύπη και ο κόπος στην ανάπαυση.

Το σεπτό σκήνωμά του μετετέθη, στις 8 Ιουνίου, από την Ηράκλεια στο προγονικό κτήμα του Αγίου, στα Ευχάϊτα, κατά την επιθυμία του Αγίου την οποία εξέφρασε προ της εκτομής αυτού στο γραμματέα του Ούαρο. Η Εκκλησία μας εορτάζει στις 8 Ιουνίου την ανακομιδή των λειψάνων του.

Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας , Επισκόπου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, τ. Φεβρουαρίου, σελ. 97-97.