4 Απριλίου

Ιερομάρτυρος Νικήτα του εκ Σερρών

Ο ’γιος Ιερομάρτυς Νικήτας γεννήθηκε μεταξύ των ετών 1760-1770 και καταγόταν από την Ήπειρο. ’λλοι συγγραφείς θεωρούν ότι ο ’γιος καταγόταν από την Τραπεζούντα του Πόντου και μάλιστα από την περιοχή των Λαζών. Την εκδοχή αυτή στηρίζουν κυρίως στην Ακολουθία των Αγιαννανιτών, που εγράφη το 1840-1850 από τον μοναχό Ιάκωβο της Νέας Σκήτης και στην οποία αναφέρεται ότι ο ’γιος καταγόταν από την περιοχή των Λαζών του Πόντου, καθώς και στην λειψανοθήκη του Αγίου επί της οποίας αναγράφεται « Του Αγίου Ιερομάρτυρος Νικήτα του Λαζού ».

Από το κείμενο του μαρτυρίου του δεν μας είναι γνωστό αν αρνήθηκε στην αρχή του βίου του τον Χριστό κι έγινε μωαμεθανός στις Σέρρες. Πάντως, γίνεται λόγος για την περιτομή την οποία υπέστη ο ’γιος.

Ο ’γιος, έγινε μοναχός στην κήτη της Αγίας ’ννης στο ’γιον Όρος. Εκεί άρχισε τους πνευματικούς του αγώνες ζώντας με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Αργότερα εχειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος στην μονή του Αγίου Παντελεήμονος, την καλουμένη Ρωσική. Καταληφθείς από τον πόθο του μαρτυρίου περιερχόταν τα περίχωρα των Σερρών και της Δράμας και εκήρυττε ενώπιον των Τούρκων τον Χριστό ως αληθινό Θεό. Η απόφασή του ήταν να χύσει το αίμα του για την αγάπη του γλυκυτάτου Ιησού.

Ο ’γιος Νικήτας εξομολογήθηκε στον προηγούμενο ιερομόναχο Κωνσταντίνο του μετοχίου της Παναγίας της Ηλιόκαλλης και μετέλαβε των αχράντων Μυστηρίων. Αφού επέρασε από το ναό του Αγίου Γεωργίου, πήγε ύστερα στο τζαμί του Αχμέτ Πασά. Στο τζαμί αυτό έμενε ένας ιεροδάσκαλος των Τούρκων μαζί με τους ιεροσπουδαστές του. Ένας από τους μαθητές αυτούς ήταν χωλός και στα δύο πόδια. Ο ’γιος Νικήτας του είπε ότι θα θεραπευθεί, εάν πιστέψει στον Χριστό.

Ο νεαρός Τούρκος ανέφερε αμέσως στο διδάσκαλό του το λόγο που του είπε ο ’γιος. Έτσι ο ’γιος συνελήφθη και οδηγήθηκε στο βοεβόδα των Σερρών, ο οποίος έδωσε εντολή να τον φυλακίσουν. Κατά τον χρόνο της φυλακίσεώς του υπέστη πολλά και φρικώδη βασανιστήρια. Το βράδυ του μεγάλου Σαββάτου του έτους 1808 ο Ισούχ μπέης διέταξε να εκτελεσθεί η απόφαση του θανάτου του Αγίου Νικήτα, τον οποίο εκρέμασαν. Κοντά στον τόπο του μαρτυρίου του ήταν ο ναός του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ. Την ίδια νύχτα του μαρτυρίου ο διάκονος του ναού βγήκε από το κελλί του και είδε ένα μεγάλο φως να λάμπει σ' όλη την γύρω περιοχή. Το λείψανο του Μάρτυρος έμεινε κρεμασμένο στην αγχόνη τρεις ημέρες. Την Τρίτη της Διακαινησίμου, το βράδυ, εδόθηκε στους Χριστιανούς η άδεια να κατεβάσουν το ιερό λείψανο και να το ενταφιάσουν στο ναό του Αγίου Νικολάου των Σερρών.

Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Επισκόπου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, τ. Απριλίου, σελ. 62-63.