ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

πίσω


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Πρόλογος

Οι πηγές της πίστεως 1-12

Ο Χριστιανικός Θεός 13-21

Ο Χριστιανικός Θεός 22-28

Ανθρωπολογία 29-39

Ανθρωπολογία 40-55

Τριαδολογία 56-65

Χριστολογία 66-72

Χριστολογία 73-78

Η Θεοτόκος 79-83

Η Απολύτρωση 84-94

Εκκλησιολογία 95-101

Εκκλησιολογία 102-113

Η Θεία Χάρις 114-121

Η δικαίωση του ανθρώπου 122-132

Η πλήρωση του Ευαγγελικού Νόμου 133-138

Τα μέσα της χάριτος 139-147

Τα μέσα της χάριτος 148-157

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 158-168

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 169-172

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 173-191

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 192-201

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 202-206

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 207-213

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 214-217

Σημειώσεις

ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Πρόλογος

Εισαγωγή

Αρθρον πρώτον

Αρθρον δεύτερον

Αρθρον τρίτον

Αρθρον τέταρτον

Αρθρον πέμπτον

Αρθρον έκτον

Αρθρον έβδομον

Αρθρον όγδοον

Αρθρον ένατον

Αρθρον δέκατον

Αρθρον ενδέκατον

Αρθρον δωδέκατον

Παράρτημα

Εντολή πρώτη

Εντολή δευτέρα

Εντολή τρίτη

Εντολή τετάρτη

Εντολή πέμπτη

Εντολή έκτη

Εντολή εβδόμη

Εντολή ογδόη

Εντολή ενάτη

Εντολή δεκάτη

Υποσημειώσεις

1 - 25

26 - 50

51 - 75

76 - 100

101 - 150

151 - 200

201 - 250

251 - 300

301 - 350

351 - 400

401 - 450

451 - 491

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 

1. ᾿Εφ. 4,13.

2. ᾿Ιω. 1,29· «Ιδε μνς το Θεο αρων τν μαρταν το κσμου».

3. Εβρ. 6,18–19· «...κρατσαι τς προκειμνης λπδος· ν ς γκυραν χομεν τς ψυχς».

4. ᾿Α. Θεοδρου, Εσαγωγ ες τν συγκριτικν Συμβολικν. ᾿Αθναι, 1963, σ. 8.

5. Βλπε· ᾿Α. Θεοδρου, Ιστορα τν Δογμτων, τμ. Α, μρος πρτον. ᾿Εν ᾿Αθναις, 1963, σ. 296 ξ.

6. ᾿Ιω. 16,13.

7. «Τοτων τονυν ναγνωσθντων, ρισεν γα Σνοδος, τραν πστιν μ ξεναι προφρειν γον συγγρφειν συντιθναι, παρ τν ρισθεσαν π τν γων Πατρων τν ν τ Νικαων συναχθντων πλει σν γίῳ Πνεματι» (᾿Ι. Καρμρη, Τ δογματικ κα συμβολικ μνημεα..., τμ. Ι. ᾿Εν ᾿Αθναις, σ. 150. Κανν 7, Γ Οκουμενικς Συνδου).

8. Τ ᾿Αποστολικ Σμβολο εναι ψευδεπγραφο. Δν γρφτηκε π τος ᾿Αποστλους, σμφωνα μ τ γνωστ διγηση το Ρουφνου, κατ τν ποαν ο δδεκα ᾿Απστολοι, προτο ποχωριστον, συνβαλεν καθνας μ να ρθρο του, στε ν᾿ παρτισθε τ Σμβολο. Καλεται ᾿Αποστολικ, διτι περιχει τ στηριζμενη στν ποστολικ παρδοση χριστιανικ διδασκαλα, τς ποας ποτελε τν ρχαιτατη κα συνοπτικτατη μολογα πστεως (Βλ. ᾿Ι. Καρμρη, .π., σ. 35). Το κρος το Συμβλου ατο στ Δση ταν πολ μεγλο μχρι τν ΙΕ αἰῶνα, πτε πστη σοβαρ κλονισμ π πιφανες Διαμαρτυρομνους θεολγους. Τ κυριτερο πιχερημα κατ τς γνησιτητς του εναι πλρης περ ατο σιγ στν ρχαα ᾿Εκκλησα (Χρ. ᾿Ανδροτσου, Συμβολικ, 1930, σ. 25).

9. Κα τ ᾿Αθανασιαν Σμβολο εναι ψευδεπγραφο. Φρεται στ νομα το Μ. ᾿Αθανασου, γι ν δοθε μεγαλτερο κρος σ᾿ ατ. Πρκειται γι κτεν μολογα περ τς γας Τριδος δυτικς, κα μλιστα αστηρς Αγουστινικς φς, ποα στ Δση π το Θ αἰῶνος πκτησε κρος γενικ, ν στν λληνικ ᾿Εκκλησα γνοετο τελεως μχρι τ 1000 μ.Χ.

10. ᾿Ιω. 8,32· «Γνσεσθε τν λθειαν κα λθεια λευθερσει μς».

11. Η θεωρα πο προλθε κυρως π κκλους προτεσταντικος, κατ τν ποαν ς δγματα πρπει ν θεωρονται μνον ο λθειες κενες πο διατυπθηκαν πσημα π τν ᾿Εκκλησα σ συνδους οκουμενικς, π ρθδοξη ποψη δν εναι σωστ. Αν λβουμε πψει τι μλις τ 325 ρχισε ᾿Εκκλησα ν διατυπνει συνοδικς τ δγματ της (διατπωση το δγματος περ Χριστο), συνγεται, σμφωνα μ τ θεωρα ατ, τι πρν π τ τος ατ κα σ διστημα τριν περπου αἰώνων, ᾿Εκκλησα δν εχε δγματα, δηλαδ σωστικς τς πστεως λθειες. ᾿Αφ᾿ τρου, εναι γνωστν τι κατ καννα τν πσημη διατπωση τν δογμτων προκαλοσε πθεση τν αρσεων κατ το περιεχομνου τς θεας ποκαλψεως, πο κατληγε σ διαστρβλωση τς πστεως τς ᾿Εκκλησας. Σ μι ττοια μως περπτωση, εναι σωστ ν ποθσουμε, τι ο λθειες κενες πο, γι τν να τν λλο λγο, δν μφισβητθηκαν π τς αρσεις κα δν διατυπθηκαν πσημα π τν ᾿Εκκλησα, δν εναι δογματικς τς πστεως λθειες; Ετσι μως προκπτει τ τοπον τι τν οσα το δγματος προσδιορζουν λγοι ξωτερικο κα περιπτωσιακο τς κκλησιαστικς ζως κα χι φση τους ς λθειες θεες πο φανρωσε Χριστς στν ᾿Εκκλησα, ο ποες ρυθμζουν τ βο τν πιστν κα εναι παρατητες πρς σωτηραν. Κατ τν ρθδοξη διδασκαλα ς δγματα σχουν λες ο λθειες τς ποες διδσκει ᾿Εκκλησα –σχετα ν διατυπθηκαν πσημα χι– ο ποες εναι ποτυπωμνες στ δογματικ της παρδοση κα στ συνεδησ της γενικ πο μψυχνεται κα κατευθνεται π τ Πνεμα τ γιο.

12. Λγοντας ατ, δν ννοομε φυσικ τι πιστς εναι ποχρεωμνος ν γνωρζει λα τ δγματα τς ᾿Εκκλησας του σ λες τς λεπτομρειες κα τς ναφορς τους, πργμα πο εναι ρκετ δσκολο κα ργο τν λγων κα εδικν κα κυρως τν ρμοδων ργνων τς ᾿Εκκλησας κα διατερα τν πισκπων «τν ρθοτομοντων τν λγον τς θεας ληθεας». Δι τ σωτηρα του ρκε ν γνωρζει τς βασικς λθειες τς πστες του κα ν πειθαρχε στ διδακτικ αθεντα τς ᾿Εκκλησας του. Μ ατ ββαια, δν θλουμε ν πομε, τι πιστς δν πρπει –στ μτρο το δυνατο– ν μελετ τ ρθδοξα δγματα μ ταπενωση κα ν προβληματζεται σ᾿ ατ μ φβο Θεο. Η διαφορα περ τ δγματα εναι κυρως πιλψιμη, ποα μπορε ν θσει σ κνδυνο τ σωτηρα τς ψυχς του.

13. Ο γιος Γρηγριος Νσσης τν κρβεια τν δογμτων διαιρε ες δο· στ ζητματα τς πστεως κα τς θικς ντολς πο ρυθμζουν τ βο τν πιστν· «διαιρν ες δο τν τν δογμτων κρβειαν, τ μν σωτριον δγμα ν τ το βαπτσματος παραδσει κατησφαλσατο· τν δ βον μν δι τς τηρσεως τν ντολν ατο κατορθοσθαι κελεει» (᾿Επιστ. 24, Ρ 46, 1089 Α).

14. «Αξνεσθε κα πληθνεσθε κα πληρσατε τν γν κα κατακυριεσατε ατς» (Γεν. 1,28).

15. ᾿Ιω. 1,18· «Θεν οδες ἑώρακε πποτε».

16. Ετσι κα Μωϋσς κατ τν θεα φανρωση πο γινε στ θεοβδιστο Ορος (Σιν), «εσλθεν ες τν γνφον, ο ν Θες» (᾿Εξ. 20,21). Σ κποια δ λλη πολ νθρπινη στιγμ, θλοντας ν πρει δναμη στ δσκολο ργο του ν δηγσει τν ᾿Ισραλ π τν Αγυπτο στ γ τς ᾿Επαγγελας, ζτησε ν γνωρσει τν Θε πως στν πραγματικτητα εναι, σν σημεο τι εχε τν ενοια κα τ χρη του· «μφνισν μοι σεαυτν· γνωστς δω σε, πως ν ερηκς χριν ναντον σου» (᾿Εξ 33,13). Ο Θες δν ρνθηκε τ χρη στν πιστ δολο του. Φυσικ δν το φανρωσε τ φση του, πργμα δνατο στ φυσικ δεκτικτητα το πηρτη. Το φανρωσε μονχα να μρος π τ δξα του, ατ πο μποροσε ν᾿ ντξει πεπερασμνη φση του, γιατδν μπορε νθρωπος ν δε, ς χει, τ πρσωπο το Θεο κα ν παραμενει στ ζω. Ετσι τν βαλε σ μι π πτρας, τν κλυψε μ τ χρι του, κα ταν τ σκωσε το πτρεψε ν δε μνο τ «πσω» του κα χι τ συντριπτικ δξα το προσπου του (᾿Εξ. 33,12–23). Κτι παρμοιο γινε κα στ Μεταμρφωση το Σωτρος, που ο Μαθητς εδαν τ φς το Διδασκλου «καθς δναντο».

17. 1 Τιμ. 6,16· «Φς οκν πρσιτον».

18. Θαυμασα περιγραφ το καταλπτου το Θεο μς παρχει γιος Γρηγριος Νσσης· Ες τν ᾿Επιγραφν τν Ψαλμν, ΣΤ. Ρ 44, 728–732. Κα· Ες τ Ασματα τν ᾿Ασμτων, Γ. Ρ 44,820 ἒἲ–824 ΑΒ.

19. Η φορ ατ το νθρπου πρς τν Θε καταβλθηκε στν νθρπινη ψυχ πο πλστηκε «κατ᾿ εκνα κα μοωσιν» Θεο, πο νακλοσε μσα της τν ϋλο κα θνατο Θε κα φερταν θετικ πρς ατν σ μι σχση λευθερας κα μοιβαας γαπσεως. Η σχση το νθρπου πρς τν Θε δν ταν σχση φελεας κα διαφορας π τ μερι το πλσματος, κτι πο θ ρχταν σ κραυγαλα ντθεση μ τν τσο μεγλη κα ψηλ περιωπ του· λλ᾿ ταν κφραση μις βαθεις πνευματικς διαπροσωπικς σχσεως, πως ατ το τκνου πρς τν πατρα του. Στν παρδεισο νθρωπος εχε καθημεριν παφ μ τν Θε, ποος μ μορφ γγλου κατβαινε τ δειλιν στν κπο κα συνομιλοσε μαζ του (Γεν. 3,8).

20. Ψαλμ. 18,2.

21. Ρωμ. 1,20–21.

22. Εβρ. 1,2· «λλησεν μν ν υἱῷ».

23. ᾿Ιω. 14,6.

24. Δν εναι ρθ ποψη τι τ Πνεμα τ γιον, τ ποον μπνει κα ζωοποιε τν ᾿Εκκλησα, μπορε ν φανερνει σ᾿ ατν λθειες τως γνωστες, τς ποες δν πεκλυψεν σαρκωθες Λγος το Θεο. Τ Πνεμα το Θεο δηγε τν ᾿Εκκλησαν ες πσαν τν λθειαν, δηλαδ τ φωτζει ν κατανοε πληρστερα τν λθεια σ μι δεδομνη στιγμ τς στορας της. Δν τς ποκαλπτει μως λθειες πο δν φανρωσε προηγουμνως Θες. Ατ θ μεωνε τ προφητικ ξωμα το Χριστο κα θ δημιουργοσε ρωτηματικ ς πρς τν μβλεια τς λυτρωτικς του θεας λθειας.

25. «Απειρον λοιπν τ θεον κα κατληπτον κα τοτο μνον ατο καταληπτν πειρα κα καταληψα» (᾿Ιω. Δαμασκηνο, Εκδοσις ρθ. πστεως, Α,4. Ρ,800).

προηγούμενη  επόμενη

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.