ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

 

πίσω


ΜΟΝΑΧΟΝ ΤΟΝ ΣΤΟΥΔΙΤΗΝ

ΙΩΑΝΝΗ ΤΩ ΓΑΒΡΑ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΣΙΩΤΑΤΟΝ ΕΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΙΣ ΚΥΡΙΟΝ ΠΑΥΛΟΝ ΤΟΝ ΑΣΑΝΗΝ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΩΤΑΤΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΙΑ ΣΟΦΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΑΙΝΟΥ ΚΥΡ ΔΑΝΙΗΛ

ΠΡΟΣ ΤΩ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΩ ΚΑΓΑΘΩ ΚΑΙ ΣΟΦΩ
ΝΟΜΟΦΥΛΑΚΙ ΣΥΜΕΩΝ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΕΙ ΤΟΙΣ ΤΟΥ ΒΑΡΛΑΑΜ

ΤΩ ΤΙΜΙΩΤΑΤΩ ΕΝ ΜΟΝΑΧΟΙΣ ΔΑΜΙΑΝΩ ΤΩ ΦΙΛΟΣΟΦΩ

ΠΡΟΣ ΕΥΛΑΒΕΣΤΑΤΟΝ ΕΝ ΜΟΝΑΧΟΙΣ ΚΥΡ ΔΙΟΝΥΣΙΟΝ

ΟΜΟΛΟΓΙΑ

ΤΩ ΤΙΜΙΩΤΑΤΩ ΕΝ ΜΟΝΑΧΟΙΣ ΤΩ ΑΣΚΗΤΙΚΩΤΑΤΩ ΚΥΡ ΒΗΣΑΡΙΩΝΙ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟΝ ΑΔΕΛΦΟΝ ΤΟΝ ΤΙΜΙΩΤΑΤΟΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΝ ΚΥΡ ΜΑΚΑΡΙΟΝ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΝ ΤΩ ΑΓΙΩ ΟΡΕΙ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ

Τῼ ΟΣΙΩΤΑΩ ΕΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΙΣ ΚΑΙ ΕΜΟΙ ΕΝ ΚΥΡΙΩ ΦΙΛΤΑΤΩ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΩ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΗ ΤΩ ΟΝΤΩΣ ΦΙΛΟΘΕΩ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΕΙΡΗΜΕΝΟΝ ΙΔΙΟΝ ΑΔΕΛΦΟΝ

ΤΗ ΚΡΑΤΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΣΤΑΤΗ ΔΕΣΠΟΙΝΗ ΤΗ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΙΝΗ

ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Εἷς Θεός ὁ πρό πάντων καί ἐπί πάντων καί ἐν πᾶσι καί ὑπέρ τό πᾶν ἐν Πατρί καί Υἱῷ καί ἁγίῳ Πνεύματι παρ᾿ ἡμῶν πιστευόμενός τε καί προσκυνούμενος, μονάς ἐν Τριάδι καί Τριάς ἐν μονάδι, ἀσυγχύτως ἑνουμένη καί ἀμερίστως διαιρουμένη, μονάς ἡ αὐτή καί Τριάς παντοδύναμος˙ Πατήρ ἄναρχος οὐ μόνον ὡς ἄχρονος, ἀλλά καί ὡς κατά πάντα τρόπον ἀναίτιος, μόνος αἰτία καί ρίζα καί πηγή τῆς ἐν Υἱῷ Πνεύματι θεωρουμένης θεότητος, μόνος αἰτία προκαταρκτική τῶν γεγονότων, οὐ μόνος δημιουργός, ἀλλά μόνος ἑνός Υἱοῦ Πατήρ καί Πνεύματος ἑνός ἁγίου προβολεύς ἀεί ὤν, καί ἀεί ὤν Πατήρ καί ὤν Πατήρ καί ἀεί ὤν μόνος Πατήρ τε καί προβολεύς, μείζων Υἱοῦ καί Πνεύματος, τοῦτο μόνον ὡς αἴτιος, τἄλλα δέ πάντα ὁ αὐτός αὐτοῖς καί ὁμότιμος.

Οὗ Υἱός εἷς, ἄναρχος μέν ὡς ἄχρονος, οὐκ ἄναρχος δέ ὡς ἀρχήν καί ρίζαν καί πηγήν ἔχων τόν Πατέρα, ἐξ οὗ μόνου πρό πάντων τῶν αἰώνων ἀσωμάτως, ἀρρεύστως, ἀπαθῶς, γεννητῶς προῆλθεν, ἀλλ᾿ ού διῃρέθη, Θεός ὤν ἐκ Θεοῦ, καί ἄλλος μέν καθό Θεός, ἄλλος δέ καθό Υἱός, ἀεί ὤν καί ἀεί ὤν Υἱός καί μόνον Υἱός καί ἀεί πρός τήν Θεόν ἀσυγχύτως ὤν, οὐκ αἰτία καί ἀρχή τῆς ἐν Τριάδι νοουμένης θεότητος, ὡς ἐξ αἰτίας καί ἀρχῆς ὑπάρχων τοῦ Πατρός, ἀλλ᾿ αἰτία καί ἀρχή τῶν γεγονότων πάντων, ὡς δι᾿ αὐτοῦ πάντων γεγονότων, (σελ. 440) «ὅς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμόν ἡγήσατο τό εἶναι ἴσα Θεῷ, ἀλλ᾿ ἐπί συντελείᾳ τῶν αἰώνων ἑαυτόν ἐκένωσε, μορφήν τήν καθ᾿ ἡμᾶς δι᾿ ἡμᾶς λαβών καί ἐκ τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας, εὐδοκίᾳ τοῦ Πατρός καί συνεργείᾳ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, κυηθείς τε νόμῳ φύσεως καί γεννηθείς Θεός ὁμοῦ καί ἄνθρωπος καί ὡς ἀληθῶς ἐνανθρωπήσας, γέγονεν ὅμοιος ἡμῖν κατά πάντα πλήν ἁμαρτίας, μείνας ὅπερ ἦν, Θεός ἀληθινός, ἑνώσας ἀσυγχύτως καί ἀτρέπτως τάς δύο φύσεις καί θελήσεις καί ἐνεργείας καί μείνας εἷς Υἱός ἐν μιᾷ ὑποστάσει καί μετά τήν ἐνανθρώπησιν, ἐνεργῶν τά θεῖα πάντα ὡς Θεός καί τά ἀνθρώπινα πάντα ὡς ἄνθρωπος καί τοῖς ἀδιαβλήτοις ἀνθρωπίνοις ὑποκείμενος πάθεσιν, ἀπαθής μέν καί ἀθάνατος ὤν καί διαμένων ὡς Θεός, ἑκών δέ σαρκί παθών ὡς ἄνθρωπος καί σταυρωθείς καί θανών καί ταφείς καί τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστάς, ὅς καί τοῖς μαθηταῖς μετά τήν ἀνάστασιν ἐπιφανείς καί τήν ἐξ ὕψους δύναμιν ἐπαγγειλάμενος καί παραγγείλας «μαθητεύειν πάντα τά ἔθνη καί βαπτίζειν εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί τηρεῖν διδάσκειν ὅσα ἐνετείλατο», αὐτός ἀνελήφθη εἰς τόν οὐρανόν καί ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός, ὁμότιμον καί ὁμόθρονον ὡς ὁμόθεον ποιήσας τό ἡμέτερον φύραμα, μεθ᾿ οὗ πάλιν φυράματος ἥξειν μετά δόξης μέλλει κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς καί ἀποδοῦναι ἑκάστῳ κατά τά ἔργα αὐτοῦ.

Τότε δέ πρός Πατέρα ἀνελθών, ἔπεμψεν ἐπί τούς ἁγίους αὐτοῦ μαθητάς καί ἀποστόλους τό Πνεῦμα τό ἅγιον, ὅ παρά τοῦ Πατρός ἐκπορεύεται, συνάναρχον μέν ὄν τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ ὡς ἄχρονον, οὐκ ἄναρχον δέ ὡς καί αὐτό ρίζαν καί πηγήν καί αἰτίαν ἔχον τόν Πατέρα, οὐχ ὡς γεννητόν, ἀλλ᾿ ὡς ἐκπορευτόν, ἐκ (σελ. 442) Πατρός γάρ καί αὐτό πρό πάντων τῶν αἰώνων, ἀρρεύστως καί ἀπαθῶς, οὐ γεννητῶς, ἀλλ᾿ ἐκπορευτῶς προῆλθεν, ἀδιαίρετον ὄν τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ, ὡς ἐκ τοῦ Πατρός προερχόμενον καί ἐν Υἱῷ ἀναπαυόμενον, ἀσύγχυτον καί τήν ἕνωσιν ἔχον καί ἀμέριστον τήν διαίρεσιν, Θεός ὄν καί αὐτό ἐκ τοῦ Θεοῦ, οὐκ ἄλλος μέν καθό Θεός, ἄλλος δέ παράκλητος καθό Πνεῦμα ἅγιον, αὐθυπόστατον, ἐκ Πατρός ἐκπορευόμενον καί δι᾿ Υἱοῦ πεμπόμενον, τουτέστι φανερούμενον, αἴτιον καί αὐτό τῶν γεγονότων πάντως, ὡς ἐν αὐτῷ τελεσιουργουμένων, τό αὐτό καί ὁμότιμον Πατρί τε καί Υἱῷ, χωρίς τῆς ἀγεννησίας καί τῆς γεννήσεως˙ ἐπέμφθη δέ παρά τοῦ Υἱοῦ πρός τούς οἰκείους μαθητάς, τουτέστι πεφανέρωται˙ πῶς γάρ ἄν ἄλλως παρ᾿ αὐτοῦ πεμφθείη τό μή χωριζόμενον αὐτοῦ; Πῶς δ᾿ ἄν ἄλλως ἔλθοι ποι τό ὑπάρχον πανταχοῦ; Διό μή μόνον παρά τοῦ Υἱοῦ, ἀλλά καί παρά τοῦ Πατρός καί διά τοῦ Υἱοῦ, ἀλά καί παρά τοῦ Πατρός καί διά τοῦ Υἱοῦ πέμπεται καί παρ᾿ ἑαυτοῦ ἔρχεται φανερούμενον. Κοινόν γάρ ἔργον ἡ ἀποστολή, δηλονότι ἡ φανέρωσις, Πατρός, Υἱοῦ καί Πνεύματος.

Φανεροῦται δέ οὐ κατά τήν οὐσίαν – οὐδείς γάρ ποτε Θεοῦ φύσιν ἤ εἶδεν ἤ ἐξηγόρευσεν - ἀλλά κατά τήν χάριν καί τήν δύναμιν καί τήν ἐνέργειαν, ἥτις κοινή ἐστι Πατρός, Υἱοῦ καί Πνεύματος˙ ἴδιον μέν γάρ ἑκάστῳ τούτων ἡ ἑκάστου ὑπόστασις καί ὅσα τείνει πρός αὐτήν, κοινά δέ οὐχ ἡ ὑπερούσιος οὐσία μόνον, ἡ παντάπασιν ἀνώνυμος καί ἀνέκφαντος καί ἀμέθεκτος, ὡς ὑπέρ πᾶσαν ἐπωνυμίαν οὖσα καί ἔκφανσιν καί μετοχήν, ἀλλά καί ἡ χάρις καί δύναμις καί ἐνέργεια καί ἡ λαμπρότης καί ἡ βασιλεία καί ἡ ἀφθαρσία καί πάνθ᾿ ἁπλῶς, καθ᾿ ἅ κοινωνεῖ καί κατά χάριν ἑνοῦται τοῖς ἁγίοις ἀγγέλοις τε καί ἀνθρώποις ὁ Θεός, μήτε διά τό μεριστόν καί διάφορον τῶν ὑποστάσεων μήτε διά τό μεριστόν καί ποικίλον τῶν δυνάμεών τε καί ἐνεργειῶν τῆς ἁπλότητος ἐκπίπτων. (σελ.444) Οὕτως ἡμῖν εἷς ἐστι παντοδύναμος Θεός ἐν μιᾷ θεότητι˙ οὔτε γάρ ἐξ ὑποστάσεων τελίων γένοιτ᾿ ἄν ποτε σύνθεσις οὔτε τό δυνάμενον ὅτι δύναμιν ἤ δυνάμεως ἔχει δι᾿ αὐτό τό δύνασθαι σύνθετον ἀληθῶς ποτε λεχθείη ἄν.

Πρός τούτοις προσκυνοῦμεν σχετικῶς τήν ἁγίαν εἰκόνα τοῦ περιγραφέντος, ὡς δι᾿ ἡμᾶς ἐνανθρωπήσαντος, Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πρός τό πρωτότυπον ἀναφέροντες εὐσεβῶς τήν προσκύνησιν, καί τό τίμιον τοῦ σταυροῦ ξύλον καί τά σύμβολα πάντα τῶν αὐτοῦ παθημάτων, ὡς ὄντα τρόπαια θεῖα κατά τοῦ κοινοῦ πολεμίου τοῦ γένους ἡμῶν. Πρός δέ καί τόν τύπον τοῦ τιμίου σταυροῦ, ὡς ὅπλον σωτήριον, καί τούς θείους ναούς καί τόπους καί τά ἱερά σκεύη καί θεοπαράδοτα λόγια, διά τόν ἐν αὐτοῖς ἐνοικοῦντα Θεόν. Ὡσαύτως προσκυνοῦμεν καί τάς τῶν ἁγίων πάντων εἰκόνας διά τήν πρός αὐτούς ἀγάπην καί τόν Θεόν, ὅν οὗτοι ἀληθῶς καί τελείως ἠγάπησάν τε καί ἐθεράπευσαν, ἐν τῇ προσκυνήσει πρός τάς ἐκείνων μορφάς ἀναφέροντες τήν διάνοιαν. Προσκυνοῦμεν καί τάς αὐτῶν ἁγίας σορούς, ὡς τῆς ἁγιαστικῆς χάριτος τῶν αὐτῶν οὐκ ἀποπτάσης ἱερωτάτων ὀστῶν, ὥσπερ οὐδέ τοῦ δεσποτικοῦ σώματος ἐν τῷ τριημέρῳ ἡ θεότης διῃρέθη θανάτῳ.

Κακόν κατ᾿ οὐσίαν ἴσμεν οὐδέν, οὐδ᾿ εἶναι τοῦ κακοῦ ἀρχήν ἑτέραν ἤ τήν ἐκτροπήν τῶν λογικῶν, κεχρημένων τῇ παρά τοῦ Θεοῦ δεδομένῃ αὐτεξουσιότητι κακῶς.

Στέργομεν πάσας τάς ἐκκλησιαστικάς παραδόσεις ἐγγράφους τε καί ἀγράφους καί πρό πάντων τήν μυστικωτάτην τε καί πανίερον τελετήν καί κοινωνίαν καί σύναξιν, παρ᾿ ἧς καί ταῖς ἄλλαις τελεταῖς ἡ τελείωσις, καθ᾿ ἥν εἰς ἀνάμνησιν τοῦ κενώσαντος ἑαυτόν (σελ.446) ἀκενώτως καί σάρκα λαβόντος καί παθόντος ὑπέρ ἡμῶν κατά τήν θεσπεσίαν ἐκείνου παραγγελίαν καί αὐτουργίαν, τά θειότατα ἱερουργεῖται καί θεουργεῖται, ὁ ἄρτος καί τό ποτήριον, καί αὐτό τό ζωαρχικόν ἐκεῖνο τελεῖται σῶμα καί αἷμα, καί τήν ἀπόρρητον Ἰησοῦ μετουσίαν καί κοινωνίαν τοῖς εὐαγῶς προσιοῦσι χαρίζεται. Πάντας δέ τούς μή ὁμολογοῦντας καί πιστεύοντας ὡς τό Πνεῦμα τό ἅγιον προεμήνυσε διά τῶν προφητῶν, ὡς ὁ Κύριος ἐθέσπισε διά σαρκός ἡμῖν ἐπιφανείς, ὡς οἱ ἀπόστολοι ἐκήρυξαν πεμφθέντες ὑπ᾿ αὐτοῦ, ὡς οἱ πατέρες ἡμῶν καί διάδοχοι αὐτῶν ἐδίδαξαν ἡμᾶς, ἀλλ᾿ αἱρέσεως ἰδίας ἤ ἄρξαντας ἤ τοῖς κακῶν ἄρξασιν εἰς τέλος ἐπηκολουθηκότας, ἀποβαλλόμεθα καί ἀναθέματι καθυποβάλλομεν.

Δεχόμεθα δέ ἀσπαζόμεθα τάς ἁγίας οἰκουμενικάς συνόδους, τήν ἐν Νικαίᾳ τῶν τριακοσίων δέκα καί ὀκτώ θεοφόρων πατέρων κατά τοῦ θεομάχου Ἀρείου, κατασπῶντος ἀσεβῶς εἰς κτίσμα τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ καί κατατέμνοντος εἰς κτιστά καί ἄκτιστα τήν ἐν Πατρί καί Υἱῷ καί ἁγίῳ Πνεύματι προσκυνουμένην μίαν θεότητα, τήν μετ᾿ αὐτήν ἐν Κωνσταντινουπόλει τῶν ἑκατόν πεντήκοντα πατέρων κατά Μακεδονίου Κωνσταντινουπόλεως, ἀσεβῶς εἰς κτίσμα κατασπῶντος τό Πνεῦμα τό ἅγιον καί κατατέμνοντος μηδέν ἧττον καί τούτου εἰς κτιστά καί ἄκτιστα τήν μίαν θεότητα, τήν μετά ταύτην ἐν Ἐφέσῳ τῶν διακοσίων πατέρων κατά Νεστορίου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τήν καθ᾿ ὑπόστασιν ἕνωσιν ἀθετοῦντος ἐπί Χριστοῦ τῆς αὐτοῦ θεότητος καί ἀνθρωπότητος, καί τήν ὡς ἀληθῶς τεκοῦσαν τόν Θεόν Παρθένον Θεοτόκον καλεῖν μηδαμῶς βουλομένου, καί τήν τετάρτην ἐν Χαλκηδόνι τῶν ἑξακοσίων τριάκοντα πατέρων κατά Εὐτυχοῦς καί Διοσκόρου, μίαν φύσιν ἐπί Χριστοῦ δογματιζόντων κακῶς, καί τήν μετ᾿ αὐτήν ἐν Κωνσταντινουπόλει τῶν ἑκατόν ἑξήκοντα πέντε (σελ. 448) πατέρων κατά Θεοδώρου τινός καί Διοδώρου, τά αὐτά τῶν Νεστορίῳ φρονούντων καί διά συγγραμμάτων τά ἐκείνου συνιστώντων, Ὠριγένους τε καί Διδύμου καί Εὐαγρίου τινός, τῶν παλαιῶν μέν ὄντων, μυθώδη δέ τινα ἐν τῇ τοῦ Θεοῦ ἐκκλησίᾳ παρεισάγειν ἐπιχειρούντων, καί τήν μετά ταύτην ἐν τῇ αὐτῇ πόλει τῶν ἑκατόν ἑβδομήκοντα πατέρων κατά Σεργίου, Πύρου καί Παύλου Κωνσταντινουπόλεως ἀρξάντων, ἀθετούντων ἐπί Χριστοῦ τάς καταλλήλους ταῖς δύο φύσεσι δύο ἐνεργείας καί δύο θελήματα, καί τήν ἐν Νικαίᾳ πάλιν τῶν τριακοσίων ἑξήκοντα ἑπτά πατέρων κατά τῶν εἰκονομάχων.

Ἀσπαζόμεθα καί πάσας τάς κατά Θεοῦ χάριν κατά καιρόν ἤ τόπον πρός βεβαίωσιν εὐσεβείας καί εὐαγγελικῆς πολιτείας συναθροισθείσας ἁγίας συνόδους, ὧν εἰσι καί αἱ συγκροτηθεῖσαι κατά τήν μεγαλόπολιν ταύτην ἐν τῷ περιβοήτῳ ναῷ τῆς ἁγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας κατά τοῦ Καλαβροῦ Βαρλαάμ καί τοῦ μετ᾿ ἐκεῖνον τἀκείνου φρονοῦντος καί δόλῳ σπεύδοντος ἐπεκδικεῖν Ἀκινδύνου, οἵ τήν κοινήν χάριν Πατρός, Υἱοῦ καί Πνεύματος καί τό φῶς τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, καθ᾿ ὅ καί οἱ δίκαιοι λάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος, ὡς καί ὁ Χριστός προϋπέδειξεν ἐπ᾿ ὄρους λάμψας, καί ἁπλῶς πᾶσαν δύναμίν τε καί ἐνέργειαν τῆς τρισυποστάτου θεότητος καί πᾶν τό διαφέρον ὁπωσοῦν τῆς θείας φύσεως κτιστόν εἶναι δογματίζουσι καί κατατέμνουσι καί οὗτοι δυσσεβῶς εἰς κτιστά καί ἄκτιστα τήν μίαν θεότητα καί τούς εὐσεβῶς ἄκτιστον τό θειότατον ἐκεῖνο φῶς καί πᾶσαν δύναμιν καί ἐνέργειαν πρεσβεύοντας θείαν, ὡς μηδενός ὄντος προσφάτου τῶν τῷ Θεῷ προσόντων φυσικῶς, διθεΐτας ὀνομάζουσι καί πολυθέους, ὡς καί Ἰουδαῖοι, σαβελλιανοί τε καί ἀρειανοί ὀνομάζουσιν ἡμᾶς. Ἀλλ᾿ ἡμεῖς τούτους τε κἀκείνους ὡς ὄντας ἀθέους τε καί (σελ. 450) πολυθέους ἀποβαλλόμεθα καί τοῦ πληρώματος τῶν εὐσεβούντων, ὡς καί ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ καθολική καί ἀποστολική ἐκκλησία διά τοῦ Συνοδικοῦ καί Ἁγιορειτικοῦ τόμου, τελέως ἐκκόπτομεν, πιστεύοντες εἰς μίαν θεότητα τρισυπόστατον καί παντοδύναμον, οὐδαμῶς τοῦ ἑνιαίου καί τῆς ἁπλότητος ἐκπίπτουσαν διά τάς δυνάμεις ἤ τάς ὑποστάσεις.

Ἐπί τούτοις πᾶσι προσδοκῶμεν ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν ἄληκτον τοῦ μέλλοντος αἰῶνος˙ ἀμήν.

 

 

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.