Ο σύγχρονος Μετεωρίτικος Μοναχισμός ως μαρτυρία Χριστού
Αρχιμ. Ισιδώρου Τσιατά, Ηγουμένου Ι. Μονής Βαρλαάμ 

4. Ἐν συνεχείᾳ μίλησε ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης κ. Ἰσίδωρος Τσιατᾶς, Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βαρλαάμ τῶν Ἁγίων Μετεώρων μέ θέμα: Ὁ σύγχρονος Μετεωρίτικος Μοναχισμός ὡς μαρτυρία Χριστοῦ» καί τόνισε:

«Ἄν καί ἡ εὐλογημένη Μοναστική μας πολιτεία δέν προσφέρεται γιά ἀναχωρητισμό καί τελεία ἡσυχία, δέν ὑστερεῖ διόλου σέ προϋποθέσεις πνευματικῆς τελειώσεως. Δέν ἐμποδίζει κανείς τόν σημερινό Μετεωρίτη Μοναχό νά ὁμολογῆ ἀδιάκοπα Χριστόν στό στάδιο τῆς μαρτυρικῆς ὑπακοῆς καί νά φθάση στήν ἕνωση μέ τόν Θεό, καταρρίπτοντας, «τό μεσότοιχον τοῦ ἰδίου θελήματος». Κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Σιναΐτη, ὁ μοναχός πού ἀσκεῖ τήν ὑπακοή, «πάντα τά πάθη ὑφ' ἕν περιέκοψε· καί διά τῆς ὑπακοῆς καί τήν ἡσυχίαν κατώρθωσε, τόν Χριστόν εὑρών». Ἀσφαλέστερη καί δοκιμώτερη θεωρεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος τήν ἀρετή πού ἀποκτᾶται διά τῆς ὑπακοῆς, ἀπό αὐτήν, ἡ ὁποία καλλιεργεῖται στήν ἡσυχία. «Ἡ μέν ἐξ ἡσυχίας κατορθουμένη τοῦ σώματος ἀπάθεια, κόσμῳ πολλάκις πλησιάζουσα, οὐκ ἀσάλευτος ἔμεινεν· ἡ δέ ἐξ ὑπακοῆς προσγινομένη, πανταχοῦ δόκιμος καί ἀκράδαντος».

Ἡ ἔντονη λατρευτική ζωή μέ τήν ἀνελλιπῆ τέλεση τῶν διατεταγμένων Ἀκολουθιῶν καί τήν συχνή Θεία Λειτουργία, οἱ ἀγρυπνίες, ἡ κατά μόνας προσευχή, ἡ μελέτη, ἡ συμμετοχή στά Μυστήρια, ἡ ἐξαγόρευση τῶν λογισμῶν, ἡ νηστεία καί κάθε μέσο πού προσφέρει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία πρός ἁγιασμόν, μέ τήν προσωπική συμβολή τῆς τηρήσεως τοῦ νοῦ καί τοῦ ἐσωτερικοῦ ἀγῶνος, εἶναι καί γιά μᾶς πορισμός Θείας Χάριτος. Μέσα σ' αὐτήν τήν ἀτμόσφαιρα τῆς προσευχῆς καί μέσα στήν χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅλες οἱ δραστηριότητες, ἀκόμη καί οἱ ὑλικές, προσλαμβάνουν γιά τόν Μετεωρίτη, ὅπως καί γιά κάθε Μοναχό, πνευματικές διαστάσεις. Ἔτσι, ἡ διακονία τῶν ἐπισκεπτῶν, κατά τήν ὁποία «Χριστός καταγγέλεται», διά τῆς ξεναγήσεως καί τῆς ὅλης παρουσίας τοῦ Μοναχοῦ, καθώς καί τό πολύπλευρο ἔργο τῶν Μονῶν μας δέν ἀποτελεῖ παρέκκλιση ἀπό τόν βασικό σκοπό τῆς ἀποταγῆς τοῦ κόσμου, ἀλλά μιά ἄλλη ἔκφραση ἀγάπης πρός τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο, ἕνα ἐπί πλέον μέσον ἁγιασμοῦ καί συνεπῶς μιά ἀκόμη μαρτυρία Χριστοῦ.

Μιά σημαντική, ἐπίσης, προσφορά τῶν Ἁγίων Μετεώρων στήν Ἐκ-κλησία εἶναι ἡ ἐκπαίδευση νέων ἱερέων στίς ἀνδρῶες Μονές, ὅπου, ἐκτός ἀπό τήν ἐκμάθηση τῆς λειτουργικῆς πράξεως καί τάξεως, μεταδίδεται στούς ἱερεῖς ἡ εὐλάβεια καί ὁ ζῆλος τῆς λατρευτικῆς ζωῆς. Μαρτυρία Χριστοῦ εἶναι καί τό πολυσχιδές κοινωνικό καί φιλανθρωπικό ἔργο τῶν Μονῶν πού ἐκτείνεται καί πέραν τῶν ὁρίων τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας. Ἡ ἀνέγερση ναῶν στήν Καλαμπάκα καί στήν Ἀλβανία, ἡ ἀνοικοδόμηση πνευματικοῦ κέντρου στήν Καλαμπάκα, ἡ παροχή οἰκονομικῆς βοηθείας στήν Σερβία καί στίς ἄλλες ἐμπερίστατες Χῶρες τῶν Βαλκανίων, ἡ ἀφανής πολύπλευρη, καθημερινή, θά μπορούσαμε νά ποῦμε, φιλανθρωπική προσφορά, καθώς καί ἡ ἐνίσχυση τοῦ ἔργου τῆς Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς εἶναι περίσσευμα ἀγάπης καί καρπός συνεχῶν ἀσκητικῶν κόπων.

Προσήλωση στήν ὀρθόδοξη παράδοση, νήφουσα ἐκκλησιολογική συνείδηση καί ὁμολογιακό φρόνημα μαρτυρεῖ καί ἡ ἐνεργός συμμετοχή τῶν Μονῶν μας στούς ἀγῶνες τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν προάσπιση τῶν δικαίων της καί γιά τήν διαφύλαξη τῆς ἀκεραιότητος τῆς Πίστεως. Ἡ θέσεις μας στό πρόβλημα τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, τῆς Συμφωνίας Σένγκεν, τοῦ ἠλεκτρονικοῦ φακελλώματος, τῆς διαγραφῆς τοῦ θρησκεύματος ἀπό τά δελτία ταυτότητος καί σέ ὅλα τά φλέγοντα σύγχρονα ζητήματα, θέσεις, οἱ ὁποῖες ἐκφράσθηκαν μέ ψηφίσματα, μέ ἔκδοση φυλλαδίων καί βιβλίων καί μέ κάθε ἄλλο πρόσφορο μέσο, θεμελιωμένες στόν ἀναλλοίωτο ἁγιογραφικό καί ἁγιοπατερικό λόγο, ἀπηχοῦν πιστά τήν γνώμη τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ παράδοση συνεχίζεται στά Μετέωρα καί μέ τήν ἐπίδοση τῶν Μοναχῶν στίς ἐκκλησιαστικές τέχνες. Μέ ἰδιαίτερη ἐπιμέλεια καλλιεργεῖται ἡ προσιδιάζουσα στήν μοναχική ἰδιότητα τέχνη τῆς ἁγιογραφίας καί ἡ Βυζαντινή Μουσική, ἡ ὁποία ἀνυψώνει τό ἐπίπεδο τῆς λατρευτικῆς ζωῆς. Ἡ παρασκευή θυμιάματος καί ἁγνοῦ κεριοῦ, ἀπαραιτήτων γιά τίς λειτουργικές ἀνάγκες, δέν λείπει ἀπό τίς ἐνασχολήσεις τους, διά δέ τῆς συγγραφικῆς δραστηριότητος ἐπιτελεῖται ἔργο εὐαγγελισμοῦ ψυχῶν καί προαγωγῆς τοῦ γλωσσικοῦ καί πνευματικοῦ ἐπιπέδου.

Τό πολύμοχθο καί πολύπλευρο ἔργο τῶν τελευταίων δεκαετιῶν στά Ἅγια Μετέωρα, μέ ἰδιαίτερη μέριμνα, ἐκτός ἀπό τίς ἀναστηλώσεις, στήν ἱστόρηση ναῶν καί στήν συντήρηση τῶν χειρογράφων, διέσωσε καί ἀνέδειξε τούς ἀτίμητους θησαυρούς τῆς κληρονομιᾶς μας καί εἶναι μιά μαρτυρία Χριστοῦ ὄχι μόνο γιά τούς πρωτεργάτες Μοναχούς, ἀλλά καί γιά ὅσους ἦλθαν ἀρωγοί στούς κόπους μας».