ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ    
 

«Agenda - Πάνθεον του 1821», 
εβδομαδιαίο πολυτελές συλλεκτικό ημερολόγιο του 2021


Συλλεκτικό ημερολόγιο του 2021 στην ελληνική και αγγλική γλωσσα, διακοσμημένο με περίφημα έργα Ελλήνων και ξένων ζωγράφων (Νικολάου Γκύζη, Θεοδώρου Βρυζάκη, Κωνσταντίνου Βολανάκη, Ευγένιου Delacroix, Louis Dupré, Xydacobe, Ivan Aivazovsky, Georg Perlberg, Ary Scheffer, Gosse Nicolas Louis Francois, Claude Pinet, Henri Auguste César Lock, Luigie Λουδοβίκου Lipparini, Donato Francesco de Vivo και Peter von Hess), που χάραξαν στην εθνική μνήμη και την παγκόσμια ιστορία τις μορφές των Ηρώων και γεγονότα που διδάσκουν την παγκόσμια κοινότητα. Στη σελίδα κάθε εβδομάδος αναγράφεται ένα απόφθεγμα Αγωνιστών, ιστορικών, ποιητών για τη συμβολή της Εκκλησίας στον Αγώνα (στην ελληνική και αγγλική γλώσσα), ως και η καθημερινή μνήμη των Νεομαρτύρων που εορτάζουν (επιμέλεια Μητρ. Φαναρίου Αγαθαγγέλου).


Σχ.: 30Χ21, Τιμ. 40€ 20€

Η αυτοθυσία της μάνας, έργο του Emile de Lansac.

Η σφαγή της Χίου, έργο του Eugene Delacroix, 1824.

Η Έξοδος του Μεσολογγίου, έργο του Θεοδώρου Βρυζάκη, 1853.

Οι Eλληνίδες ζητώντας τη βοήθεια της Παναγίας, έργο του Ary Scheffer.

 

 
 


Νομοκανονικές Απαντήσεις σε ερωτήματα εξωτερικής ιεραποστολής, τομ. Γ΄
Παναγιώτου Ι. Μπούμη, Ομοτ. Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο Γ΄ τόμος του σειράς «Νομοκανονικές απαντήσεις σε ερωτήματα Εξωτερικής Ιεραποστολής» του γνωστού κανονολόγου και Ομοτ. Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών, Π. Ι. Μπούμη, περιλαμβάνει νομοκανονικές απαντήσεις επί σχετικών θεμάτων, οι οποίες είχαν δημοσιευθεί παλαιότερα στο περιοδικό της Αποστολικής Διακονίας «Πάντα τα Έθνη». Το έργο αποτελεί ένα χρήσιμο  νομοκανονικό εγχειρίδιο για όσους ασχολούνται με θέματα Ιεραποστολής.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 104, Τιμ. 3€ 1,5€.


 

Οι Δώδεκα Μαθηταί και Απόστολοι του Ιησού Χριστού
Χρήστου Σπ. Βούλγαρη, Ομοτ. Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

Έργο το οποίο καλύπτει ένα μεγάλο κενό όχι μόνο στην ελληνική, αλλά και στη διεθνή βιβλιογραφία, καθώς λίγοι  καινοδιαθηκολόγοι πραγματεύτηκαν με επιστημονικό τρόπο τη δράση των Δώδεκα μαθητών του Ιησού, ήτοι των αυτηκόων μαρτύρων του κηρύγματος του Θεανθρώπου, οι οποίοι ανέλαβαν και την αποστολή της διαδόσεως του Ευαγγελίου, γι’ αυτό ονομάσθηκαν Απόστολοι. Ένα μνημειώδες μελέτημα των πρώτων ηρωικών χρόνων της Εκκλησίας με πλούσια ιστορικά και βιβλιογραφικά στοιχεία για τον ερευνητή της εποχής Κ. Διαθήκης.

 Σχ. 17Χ24, Σελ. 352, Τιμ. 8€ 4€.

 

Η Κυριακή προσευχή
Γεωργίου Π. Πατρώνου

Συνοπτική ερμηνευτική προσέγγιση της Κυριακής Προσευχής (Πάτερ Ημών), την οποία έκανε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός και παρέδωσε στους αποστόλους, από τον Ομ. Καθηγ. Πανεπιστημίου και Καινοδιαθηκολόγο Γ. Π. Πατρώνο. Πρόκειται για την προσευχή ενότητας του όλου πληρώματος της Εκκλησίας, με την οποία κάθε πιστός εκζητά το έλεος του Θεού-Πατρός μετά το μυστήριο της Αγίας Αναφοράς και πριν από την μετοχή στα Τίμια Δώρα. Η ερμηνεία των λόγων της προσευχής καταδεικνύει το μεγάλο θεολογικό της βάθος, την λειτουργία της ως βασική κατήχηση των νεοφωτίστων κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, αλλά και το σωτηριολογικό και εσχατολογικό της βάθος.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 104, Τιμ. 4€ 2€.

 

Η Αποκάλυψη του Ιωάννου
Γεωργίου Π. Πατρώνου

Μία πρωτότυπη παρουσίαση του ιερού κειμένου της Αποκάλυψης από τον Ομ. Καθηγ. Πανεπιστημίου και Καινοδιαθηκολόγο Γ. Π. Πατρώνο. Στο έργο παρουσιάζονται οι νέες ερμηνευτικές τάσεις, ο σύγχρονος αποκαλυπτισμός και οι ενθουσιαστικές τάσεις, ενώ ταυτόχρονα το κείμενο αναλύεται υπό το πρίσμα της αποκαλυπτικής γραμματείας της εποχής και της πατερικής παράδοσης. Στα δύο τελευταία κεφάλαια του έργου αναλύεται ο όρος «Αντίχριστος» και η συμβολική αριθμολογία της Αποκάλυψης.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 152, Τιμ. 5€ 2,5€.

 

Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται ο των Αγγέλων Βασιλεύς-
Η ιστορία του Ακανθίνου Στεφάνου

Mητροπολίτου  Φαναρίου Αγαθαγγέλου, Δρος Θεολογίας, 
Γενικού Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας


Αναφορά στον ακάνθινο στέφανο γίνεται στα Συνοπτικά Ευαγγέλια και ειδικότερα στον Ματθαίο (27, 27-29), στον Μάρκο (15, 16-18), αλλά και στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (19, 2-5). Ομοίως και Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Μέγας Αθανάσιος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Κύριλλος Αλεξανδρείας και ο Ωριγένης γράφουν περί του ακανθίνου στεφάνου. Τι απέγινε όμως μετά τον θάνατο του Ιησού; Παραλήφθηκε από τους Αποστόλους, από τον Νικόδημο, από τον Ιωσήφ της Αριμαθείας ή από κάποιον άλλον μαθητή Του; Καμμία αρχαία μαρτυρία δεν απαντά στο ερώτημα, με εξαίρεση ένα αρμενικό χειρόγραφο, το οποίο χρονολογείται το 1227, όπου αναφέρεται ότι δύο κομμάτια του ακανθίνου στεφάνου μεταφέρθηκαν από τον Ευαγγελιστή Μάρκο αρχικά στην Ισπανία και ακολούθως στη Βενετία. Ο Απόστολος Θαδδαίος τα εναπέθεσε αργότερα στην Αρμενία, στην περιοχή Zarevante. Ο στέφανος παρέμεινε στη συνέχεια στον «βράχο» επί του οποίου μαρτύρησε ο Απόστολος.
Η νέα ιστορική και πρωτότυπη μελέτη του Πανιερ. Μητροπολίτου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου εξετάζει τα ιστορικά δεδομένα και τις μαρτυρίες για τον ακάνθινο στέφανο. Πρόκειται για επιμελημένη ιστορική μελέτη, η οποία εμπλουτίζεται από πολλές καλαίσθητες εικόνες.


Σχ. 12Χ21, Σελ. 80, Τιμ. 4€ 2€.



 

Ιερά Σύνοψις

Ακολουθίες του ημερονυκτίου, εορτών του όλου ενιαυτού, τα Άγια Πάθη και πλήρες εορτολόγιο.

Σελ.:776, Σχ.: 12x16, Τιμ. 11€ 5,5€.

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ    
 

Γρηγόριος Ε΄- Ο μαρτυρικός Πατριάρχης  
Αθηνάς Ντάσιου-Γιάννου  
Εικονογράφηση Αθηνά Κοντογιάννη

Ο βίος του εθνομάρτυρα Γρηγορίου Ε΄, ο οποίος βρήκε μαρτυρικό θάνατο από τους Οθωμανούς δυνάστες την αυγή της Επαναστάσεως της Εθνικής παλιγγενεσίας. Οι μικροί φίλοι μας θα γνωρίσουν αυτήν την εμβληματική μορφή του Έθνους και της Ορθοδοξίας που συνδύασε την βαθύτατη χριστιανική πίστη με τη θυσιαστική προσφορά του στον καταπιεσμένο Ελληνισμό της εποχής.

Σελ. 50, Σχ. 17Χ24, Τιμ. 6€ 3€.

 

  Δείτε τις πασχαλινές βιβλιοπροτάσεις μας.  
ΑΡΘΡΟ    
 


Η έγερση του Λαζάρου

Γκότση Χρήστου
Ο μυστικός κόσμος των βυζαντινών εικόνων, Τόμ. Α΄, εκδ. Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήνα  2010, σελ. 80-84.

Το τελευταίο Σάββατο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής λέγεται Σάββατο του αγίου και δικαίου Λαζάρου, γιατί την ημέρα αυτή η Εκκλησία μας εορτάζει την έγερση του αγαπημένου φίλου του Κυρίου, του Λαζάρου.
Για το θαύμα αυτό μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (11, 1-45), ο οποίος διεξοδικά γράφει για την αρρώστια και το θάνατο του Λαζάρου και πώς ο Κύριος πήγε στη Βηθανία, όπου έμενε ο Λάζαρος με τις αδελφές του Μαρία και Μάρθα, για να τον αναστήσει.
Προξενεί εντύπωση, πρώτο, ότι ο Κύριος προετοιμάζει αυτό το θαύμα. Έρχεται στη Βηθανία τέσσερις μέρες μετά το θάνατο του φίλου του, αν και ειδοποιήθηκε από τους οικείους του Λαζάρου για την αρρώστια. Η τελευταία δεν τον ανησυχεί, γιατί «ουκ έστι προς θάνατον, αλλ’ υπέρ της δόξης του Θεού, ίνα δοξασθή ο Υιός του Θεού δι’ αυτής». Στη συνέχεια, ύστερα από δύο ημέρες, αναγγέλλει στους μαθητές του, πως ο φίλος του «κεκοίμηται και πορεύεται ίνα εξυπνήση αυτόν».
Δεύτερο, σε αντίθεση με άλλα θαύματα, τα οποία ο Κύριος απαγορεύει να κοινολογηθούν (βλέπε π.χ. το θαύμα της ανάστασης της κόρης του Ιαείρου, Λουκ. 8, 41-56), το θαύμα αυτό κάνει δημόσια, ακριβώς για να διαδοθεί και να πιστέψουν οι άνθρωποι στη θεότητά του.
Για να εκτιμήσουμε την προσπάθεια του ορθόδοξου αγιογράφου να απεικονίσει το θαύμα στη σχετική εικόνα σύμφωνα με την ευαγγελική διήγηση, είναι ανάγκη να παραθέσουμε μερικά αποσπάσματα από το Ευαγγέλιο της εορτής.
«Και είπεν (ο Ιησούς)· πού τεθείκατε αυτόν; Λέγουσιν αυτώ· Κύριε,  έρχου και ίδε. Εδάκρυσεν ο Ιησούς… Ιησούς ουν, πάλιν εμβριμώμενος εν εαυτώ (= ενώ πάλι επέπληττε μέσα του τη συγκίνηση για να τη συγκρατήσει), έρχεται εις το μνημείον· ην δε σπήλαιον, και λίθος επέκειτο επ’ αυτώ. Λέγει ο Ιησούς· άρατε τον λίθον. Λέγει αυτώ η αδερφή του τεθνηκότος Μάρθα· Κύριε, ήδη όζει (= βρωμάει)· τεταρταίος γαρ εστιν… Ήραν ουν τον λίθον ου ην ο τεθνηκώς κείμενος… Ο δε Ιησούς… φωνή μεγάλη εκραύγασε· Λάζαρε, δεύρο έξω. Και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τους πόδας και τας χείρας κειρίαις (= με λευκές ταινίες), και η όψις αυτού σουδαρίω περιεδέδετο (= ήταν δεμένη με μαντήλι). Λέγει αυτοίς ο Ιησούς· λύσατε αυτόν και άφετε αυτόν υπάγειν» (Ιω. 11, 33-44).   
Όπως φαίνεται από το παραπάνω απόσπασμα, ο Κύριος ανασταίνοντας το Λάζαρο, έδειξε τις δύο του φύσεις: την ανθρώπινη και τη θεία. Η πρώτη δηλώνεται με την ερώτησή του «πού τεθείκατε αυτόν», τη συγκίνηση της καρδιάς του και τα δάκρυα που ανέβηκαν στα μάτια του. Ταυτόχρονα με την ανθρώπινη φύση εκδηλώνεται και η θεία φύση του Κυρίου. Τη βλέπουμε όταν προλέγει το θάνατο του Λαζάρου και όταν τον ανασταίνει με το παντοδύναμο πρόσταγμά του «Λάζαρε, δεύρο έξω». Όπως λέει ο Μ. Αθανάσιος, «πυνθάνεται γαρ ανθρωπίνως, πού Λάζαρος κείται, εγείρει δε τούτον θεϊκώς» (ΒΕΠ 33, 169).
Από τα πολλά τροπάρια που υπογραμμίζουν τη θεανθρώπινη φύση του Κυρίου αναφέρουμε το α΄ στιχηρό των αίνων· «Ανάστασις και ζωή των ανθρώπων υπάρχων Χριστέ, εν τω μνήματι Λαζάρω επέστης, πιστούμενος ημίν τας δύο ουσίας σου μακρόθυμε, ότι Θεός και άνθρωπος εξ αγνής Παρθένου παραγέγονας· ως μεν γαρ βροτός, επηρώτας, πού τέθαπται; ως δε Θεός ανέστησας, ζωηφόρω νεύματι, τον τετραήμερον».
Η ανάσταση του Λαζάρου ήταν η καλύτερη απόδειξη που έδειχνε την επικείμενη Ανάσταση του Χριστού και το προανάκρουσμα της κοινής αναστάσεως, της αναστάσεως των νεκρών. Η ιερή ακολουθία της εορτής τονίζει και τις δύο αυτές αλήθειες. «Λάζαρον τεθνεώτα, τετραήμερον ανέστησας εξ Άδου Χριστέ, προ του σου θανάτου, διασείσας του θανάτου το κράτος, και δι΄ ενός προσφιλούς, την πάντων ανθρώπων προμηνύων εκ φθοράς ελευθερίαν… (β’ στιχηρό των αίνων).   
Τέλος, πρέπει να παρατηρήσουμε πως η ιερή ακολουθία του Σαββάτου του Λαζάρου και εκείνη της Κυριακής των Βαΐων έχουν το ίδιο απολυτίκιο. Ακόμη τα τροπάρια και των δύο εορτών έχουν ανάμικτα στους στίχους τους τα δύο γεγονότα, της ανάστασης του Λαζάρου και της εισόδου του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα. Αυτό γίνεται, γιατί τα γεγονότα αυτά της ζωής του Κυρίου εορτάζονται σε δύο διαδοχικές μέρες και προοιμιάζονται μ’ αυτές το Πάθος και η Ανάστασή του. Στο κοινό απολυτίκιο φαίνεται καθαρά η σύζευξη του θαύματος της Έγερσης του Λαζάρου και της θριαμβευτικής εισόδου. «Την κοινήν Ανάστασιν προ του σου πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον, Χριστέ ο Θεός· όθεν και ημείς ως οι Παίδες, τα της νίκης σύμβολα φέροντες, σοι τω Νικητή του θανάτου βοώμεν· Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου». 
Περιγραφή της εικόνας: Η παράσταση μας μεταφέρει έξω από την πόλη, σε βράχους. Σ’ έναν από αυτούς, όπως συνήθιζαν οι Ιουδαίοι, ήταν λαξευμένο το μνήμα του Λαζάρου. Δεσπόζει κι εδώ η μορφή του Χριστού. Βλέπουμε τη θλίψη του, αλλά μαντεύουμε και τη θεότητά του. Την τελευταία προδίδουν, πρώτο, η μεγαλοπρεπής στάση του και, δεύτερο, το γεγονός ότι οι Ιουδαίοι (τους βλέπουμε στη δεξιά ομάδα των προσώπων) κοιτάζουν το Χριστό και όχι το Λάζαρο. Το ένα χέρι του Κυρίου κρατάει ειλητό και το άλλο με εκφραστική κίνηση εκτείνεται προς το Λάζαρο. Με το πρόσταγμά του ο Λάζαρος ανασταίνεται. Ένας νέος αφαιρεί τις ταινίες κι ένας άλλος σηκώνει την πλάκα του τάφου. Εντυπωσιακές οι αδελφές του Λαζάρου. Προσκυνούν τον Κύριο έχοντας στα πρόσωπά τους χαραγμένη την άφατη λύπη τους. Ωραία παρατηρήθηκε, πως «όλοι οι εικονιζόμενοι αποτελούν, απλά και μόνο, διαφορετικές αποχρώσεις και ψυχολογικές διαβαθμίσεις του ίδιου συναισθήματος, της ίδιας ψυχολογικής κατάστασης – της βαθειάς ευλάβειας μπροστά στο γεγονός: από την ήρεμη κίνηση των Αποστόλων ως το γεμάτο αυταπάρνηση οδυρμό της Μαρίας» (Εικόνες της κρητικής τέχνης… σ. 364).
Έτσι η εικόνα μας εκτός από το θεϊκό της στοιχείο έχει και το ανθρώπινο. Άλλες εικόνες, όπως της Αναλήψεως, της Αναστάσεως κ.α. έχουν κρυμμένο το μυστήριό τους και φανερό το συμβολικό τους χαρακτήρα. Εδώ τα πράγματα είναι κατανοητά και φανερά. Ο Ουσπένσκι που λέει αυτά, συνοψίζει· «Η εικόνα μεταδίδει την εξωτερική, φυσική πλευρά του θαύματος, κάνοντάς την προσιτή στην ανθρώπινη αντίληψη και έρευνα,, όπως όταν τελέστηκε το θαύμα και όπως ακριβώς αναφέρεται στα Ευαγγέλια».
Η παράσταση συγκινεί με τα πρόσωπα των Εβραίων που έτρεξαν να παρηγορήσουν τις πονεμένες αδελφές του Λαζάρου. Γίνονται αυτόπτες μάρτυρες του θαύματος και πολλοί «θεασάμενοι α εποίησεν ο Ιησούς, επίστευσαν εις αυτόν».
Η εικόνα της Έγερσης του Λαζάρου μας προτρέπει να θυμηθοὐμε τα βαρυσήμαντα λόγια του Κυρίου· «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται· και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα» (Ιω. 11, 25-26).


 
     
 

Δείτε το αφιέρωμα στο Πάσχα

 

 
 

 

 

Δείτε το αφιέρωμα στο 1821