Απαντήσεις σε λειτουργικές απορίες, τόμος Β΄
Ιωάννου Μ. Φουντούλη

Επανεκδόθηκε με νέα στοιχειοθεσία ο Β΄ τόμος της κλασικής πλέον σειράς «Απαντήσεις σε λειτουργικές απορίες» του εγκρίτου λειτουργιολόγου Ι. Μ. Φουντούλη. Πρόκειται για εύληπτες και σύντομες απαντήσεις σε προκύπτοντα από την λειτουργική πράξη της Εκκλησίας ερωτήματα. Ο μελετητής δίδει απαντήσεις στηριζόμενος στην ιστορία, την θεολογία, την λειτουργική πράξη και παράδοση από τους αποστολικούς χρόνους έως τις ημέρες μας, ενώ ταυτόχρονα παραθέτει πλούσια αγιογραφικά, υμνολογικά στοιχεία και αναφορές στην χριστιανική τέχνη και την αισθητική της λατρείας. Πρόκειται για ένα απαραίτητο για κάθε πιστό και ιερέα εγχειρίδιο της λειτουργικής.

Σελ. 440, Σχ. 14Χ21, Τιμ. 15€

Ιερόν Ευαγγέλιον

Αναθεωρημένη έκδοση του Ιερού Ευαγγελίου με νέα ευανάγνωστη γραμματοσειρά, νέα στοιχειοθεσία-σελιδοποίηση και μοναδική εικονογραφική διακόσμηση. Το κείμενο της παρούσης εκδόσεως είναι το αυτό της προηγουμένης, δηλαδή το βασισθέν επί της πατριαρχικής εκδόσεως του βυζαντινού κειμένου της Καινής Διαθήκης, το οποίο αναγιγνώσκεται στην Εκκλησία.

Σελ. 624, Σχ. 12Χ17, Τιμ. 12€

Ο Όμηρος ταξιδεύει στην αρχαιότητα και αναζητά την αλήθεια
Πηνελόπη Μωραΐτου
Εικονογράφηση Πέγκυ Φούρκα

Το α' τεύχος της παιδικής σειράς «Ελληνική Ιστορία και Χριστιανική Πίστη», στο οποίο οι μικροί μας φίλοι, παρέα με τον ήρωα του έργου, τον Όμηρο, θα ζήσουν τις περιπέτειες, την προετοιμασία και την μεταστροφή των προγόνων μας στην χριστιανική πίστη χάρη στο κήρυγμα του αποστόλου Παύλου και τους αγίους μάρτυρες των πρώτων αιώνων. Τα παιδιά με το βιβλίο αυτό θα ανακαλύψουν τις χρυσές σελίδες τόσο της αρχαίας, όσο και της νεώτερης ιστορίας του Γένους μας. Ένα εικογραφημένο ταξίδι για τους μικρούς φίλους μας με σταθμούς τα Ομηρική έπη, τους Περσικούς πολέμους, τον χρυσό αιώνα του Περικλέους, την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου, την μεταστροφή των Ελλήνων στην χριστιανική πίστη με το κήρυγμα του αποστόλου των Εθνών Παύλου, την εθνική παλιγγενεσία του '21 και την εποποιία του '40.

Σελ. 256, Σχ. 21Χ29, Τιμ. 10€

Εις τον βίον του Μωϋσέως
Μτφρ . Αρχιμ . Παγκρατίου Μπρούσαλη (†)

Ένα από τα σημαντικότερα έργα του αγίου Γρηγορίου Νύσσης, το οποίο επέχει σπουδαία θέση στην πατερική γραμματεία. Δεν πρόκειται περί απλής βιογραφίας του Μωϋσέως, αλλά για θεολογική πραγματεία περί της πνευματικής τελειότητας και τον τέλειο εν τω τριαδικώ Θεώ βίο, που πρέπει να έχουν ως πρότυπο οι πιστοί.

Σελ.:418, Σχ.:14 x 21, Τιμ.: 5€.

Γάμος και Οικογενειακή ζωή
Πρωτοπρ. Βασιλείου Ι. Καλλιακμάνη

Ο συγγραφέας παρουσιάζει θέματα που αναφέρονται στις σχέσεις των συζύγων, στην αγωγή των παιδιών, στην ενδοοικογενειακή βία, στα ηθικά διλήμματα στην αναπαραγωγή κ.ά. Ένα απαραίτητο εγχειρίδιο για ποιμένες, εκπαιδευτικούς, θεολόγους και συμβούλους οικογένειας.

Σελ.:42, Σχ.:13 x 22,5, Τιμ.: 7€.

Φιλοθέη Μπενιζέλου η Αθηνιώτισσα
Δημήτρη Φερούση

Ο βίος της Αγίας της Ρωμιοσύνης, η οποία δώρησε την περιουσία της στους εμπερίστατους και αναξιοπαθούντες και εξαγόρασε χριστιανούς αιχμαλώτους, συνεχίζοντας έτσι την κραταιά παράδοση του μεταβυζαντινού μοναχισμού και χαλυβδώνοντας την εθνική συνείδηση των Ελλήνων.

Σελ. 288, Σχ. 14Χ21, Τιμ. 7€

Φιλοθέη Μπενιζέλου, Η Αθηνιώτισσα - Ο μεγάλος δρόμος
Δημήτρη Σ. Φερούση

Φιλοθέη Μπενιζέλου, Η Αθηνιώτισσα,
εκδ. Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος,
Αθήνα 2019, σελ. 161-163

Το ότι η Φιλοθέη ξεχώρισε το πατρικό της σπίτι για να το μετατρέψει σε μοναστήρι και παρθενώνα, δεν ήταν τυχαίο. Ήθελε να δώσει συνέχεια σε μια ζωή και σ' ένα περιβάλλον που, από νήπιο ακόμα, της χάριζε νόημα και σκοπό.
Το καινούριο διακόνημά της ήθελε να είναι μια εξέλιξη της προσφοράς των Μπενιζέλων. Έτσι, όπως συμβαίνει στην Ορθοδοξία, που η Αγία Τράπεζα είναι συνέχεια του καθημερινού βίου. Κι ο καθημερινός μόχθος κατάληξη, δωρεά κι ευγνωμοσύνη έχει τη θεία Ευχαριστία.

Γι' αυτό και η κυρά τ' Αγγέλου δεν μόνασε με θρησκευτικούς υστερισμούς ούτε με αυτοβασανισμούς και άσκοπες σωματικές κακώσεις. Αλλά με λιτότητα. Με ιλαρότητα. Έβαλε προοπτική και σύστημα στη δουλειά της. Και με τέλεια γνώση του τι πίστευε, τι ήθελε και πως θα το πετύχαινε, προχώρησε ανεπηρέαστη και λεύτερη στο εργο της: να σώσει την ψυχή της, μα κι άλλες ψυχές αναμεσίς του λαού της. Να δοξάσει το Νυμφίο της, μα και ν' άνοίξει την καρδιά και το νου όλων εκείνων των κορασίδων της Αθήνας και της Αττικής, που παράδερναν μες στις καθημερινές απειλές των τυράννων και της φτώχειας και της αγραμματοσύνης τον όλεθρο.
Ήθελε κοντολογίς να δείξει, με το δικό της παράδειγμα, τι κατορθώνει μια γυναίκα και κάτω απ' τις πιο ενάντιες συνθήκες, όταν τη φλογίζει μέσα της η πίστη, η γενναιότητα, το δράμα κάποιου ευγενικού και για το κοινό όφελος σκοπού.
Ήξερε η κυρά μαΐστρα της Αθήνας πως δε νοείται μοναχή ορθόδοξη που ν' αγρυπνάει, να νηστεύει και να προσεύχεται τους χαλεπούς τούτους χρόνους μοναχά για τον εαυτό της. Και πως η ψυχή μέσα στη φιλανθρωπία και στην αγάπη των αδελφών της βιώνει το μοναχισμό, βρίσκεται στο σωστό δρόμο.
Έχει κι η Φιλοθέη την κέλα της, το σκοτεινό και χωμένο στη γη λαγούμι, που το λέει ασκηταριό ...
- ' Αμποτες όλοι μας να ‘χαμε το δικό μας ασκηταριό !
Όμως εκεί αποσύρεται μονάχα για να στοχαστεί. Να αυτοσυγκεντρωθεί στη θεία μοναξιά. Να πάρει φωτισμένες αποφάσεις κι ύστερα ξανά να ριχτεί με ζήλο και θάρρος στον αγώνα. Να δουλέψει στ' αμπέλι του Κυρίου της.
- Μάνα, Παναγιά μου, σε ικετεύω, θρέψε με την αγρύπνια και το κλάμα μου τις καρδιές των αδελφών μου. Πονάνε και πασχίζουν να έρθουνε κοντά σου. Λύτρωσέ τους από την αμάθεια, το φόβο και τη σκλαβιά.
Η Αθήνα κείνη την εποχή δεν είχε τειχιά ένα γύρω, για να την προστατεύουν από γιουρούσια κι επιδρομές. Μονάχα τα ντουβάρια των σπιτιών πρόσφεραν κάποια φύλαξη, αν τύχαινε να της ριχτούν μπουλούκια ή κούρσα.
Μπαινόβγαιναν έτσι ανενόχλητοι καστρινοί, σαρικοφόροι περαστικοί, καβαλάρηδες, ξωμάχοι, πραματευτάδες και λογής - λογής έμποροι. Πάντα όμως το βλέμμα του βοϊβόδα και του δισδάρη ήταν άγρυπνο.
Έτσι και η κυρά μαΐστρα Φιλοθέη, όπως τη λέγανε τώρα Γραικοί και Μουσουλμάνοι, είχε πάντοτε ανοιχτές τις πόρτες και τα παραθύρια της σ' όσους την είχαν ανάγκη. Η αφεντιά της ποτέ δεν έλεγε όχι, ακόμα και σε μπουλούκια δυστυχισμένων και κατατρεγμένων που της ζητούσαν φύλαξη και βοήθεια. Και ξεχωριστά δεν έλεγε όχι στις Ρωμιές ή Τουρκοπούλες που ζητούσαν να μπούνε στον παρθενώνα της ως μαθήτριες ή μοναστηρίσιες.
Τρέμουν τα φυλλοκάρδια του κοινοβίου κάθε φορά που μια κατατρεγμένη ύπαρξη ζητάει την ηγουμένη για να ελεηθεί. Πού ξέρεις ποιό γεράκι της μισοφέγγαρης βρίσκεται ξωπίσω κυνηγώντας αυτό το πλάσμα.
Μα η Φιλοθέη αγνοεί τι θα πει κιότεμα. Φοβέρα του Αγαρηνού. Σάμπως καταμεσής στο μεϊντάνι που είναι πλάι στο μεγάλο τσαρσί δε γλύτωσε απ' τα χέρια του ζαμπίτη ένα ραγιά που εκείνος τον ράβδιζε ώρες με άχτι;
Η Αθήνα κι ολάκερη η Ρωμιοσύνη έχει ανάγκη τώρα από άξια χέρια. Από άγρυπνα μάτια και μυαλά ξεφτέρια. Οι χαραμάδες με φως ελπίδας είναι πάμπολλες. Χρειάζονται ψυχωμένες ανοιχτές καρδιές, να φωτίσουν το Γένος.
Και δωπέρα, μπροστά στη μούρη του δυνάστη, έχει υψώσει τ' ανάστημά της η Φιλοθέη Μπενιζέλου. Είναι η ηγουμένη τ' Άϊ-Αντρέα, που σαν όρνιθα καλεί τα παιδιά της να τα σώσει!... «Διότι ποία ακούουσα τα ψυχοσωτήρια εκείνης και γλυκύτατα λόγια ή ποία το πράον της γνώμης και την πάσαν των αγαθών σύρροιαν κατανοούσα, δεν ήθελεν ελκυσθή ως υπό μαγνήτου ο σίδηρος; Το δε εις τους δεομένους συμπαθές και φιλάνθρωπον και την καθημερινήν φροντίδα και έγνοιαν , όπου είχεν υπέρ αυτών, ποιούσα και λέγουσα μετά Παύλου, “τις ασθενεί και ουκ ασθενώ;”, ποίος ήθελεν ημπορέσει αξίως να επαινέση;».

Δείτε το αφιέρωμα στο Τριώδιο

Δείτε το αφιέρωμα στο 1821